Tolk gebarentaal: verschil tussen versies

Een tolk gebarentaal verzorgt de vertaling van gesproken Nederlands naar Nederlandse gebarentaal (en vice versa) zo goed mogelijk. Daarvoor heeft de tolk een vierjarige HBOhbo-opleiding gevolgd in Utrecht; hij/zij krijgt voor haar werk ook een redelijke vergoeding via UWV of Menzis (in opdracht van de overheid).

Eenieder in Nederland heeft recht op goed onderwijs. Om het reguliere (beroeps)onderwijs in Nederland ook toegankelijk te maken voor dove Nederlanders draagt de overheid (vrijblijvend) zorg voor deze toegankelijkheid middels de tolkvoorziening. Dit gebeurt in kader van arbeids(re)integratie, reden waarom Uitvoering Werknemers Verzekeringen (UWV) bij deze voorziening betrokken is. In het voortgezet speciaal onderwijs kunnen dove leerlingen les van gebarentaalvaardige docenten krijgen, van VMBOvmbo tot en met VWOvwo. Voor MBOmbo, HBOhbo en academisch onderwijs zijn zij aangewezen op een tolk gebarentaal. In het verleden heeft een klein deel van de dove populatie zonder een tolk en met een enorme persoonlijke inspanning de hogere opleidingen kunnen bereiken. [http://www.cochlearimplants.yourbb.nl/viewtopic.php?f=883&t=1871 professor Jenny Goldschmidt] is daar een voorbeeld van. Sinds de oprichting van de HBO-tolkopleiding in 1997, na afschaffing van de MBOmbo-opleiding, is het aantal professionele tolken toegenomen van 70 MBOmbo-tolken in 2001 naar een kleine 400 in 2009. Volgens een schatting is met 400 er nog een tekort van 300 tolken in Nederland. Een grote meerderheid van deze beroepsgroep is vrouw.