Plato/Timaeus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
fix link |
links |
||
Regel 4:
==Plaats binnen de dialogen==
Op de keper beschouwd is Timaeus geen echte 'dialoog' maar eerder een lange uiteenzetting, een 'exposé' door Timaeus. Chronologisch behoort de Timaeus tot de 'laatste periode' in de reeks dialogen, tien tot vijftien jaar voor Plato's dood. Te situeren na ''[[Plato/Staat
De relatie van de Timaeus met de andere dialogen is niet onbetwist. In academische kringen is de controverse naar aanleiding van het dispuut tussen G.E.L. Owen en H.F. Cherniss nog niet helemaal tot rust gekomen. Owen publiceerde in 1953 een provocatief artikel dat de orthodoxe chronologie van de dialogen aanviel. Hij stelde dat de ''Timaeus'' niet tot de laatste periode, maar eerder tot de middenperiode behoorde, en dus ''Theaetetus'' en ''Parmenides'' voorafging. De orthodoxe chronologie lijkt voor het ogenblik echter, vooral door intensief [[
== Thematiek ==
Regel 24:
*'''Socrates''', de beruchte Atheense filosoof, leermeester van Plato.
*'''Critias''': Het is niet duidelijk of het hier gaat om de historische Critias, een van de
*'''Hermocrates''': Het personage van Hermocrates kan vrijwel zeker geïdentificeerd worden als de door
*'''Timaeus van Locri (Timaeus)''': Hoewel sommige classici van mening zijn dat Timaeus met zekerheid een historisch persoon was, stellen anderen dat "Plato's beschrijving van Timaeus waarschijnlijk een amalgaam is van tijdgenoten wier kenmerken hij omwille van de dialoog heeft aangepast. Een mogelijke verklaring is dat Plato het personage van Timaeus gewoon uitvond omdat hij een filosoof wilde opvoeren, die als autoriteit op het gebied van staatsmanschap en wetenschap kon optreden.
Regel 41:
=== Eigenschappen van het universum ===
Timaeus schrijft de substantie (het voor de demiurg aanwezige materiaal) een gebrek aan stabiliteit en homogeniteit toe, waarin de
(30b)<br>
Regel 75:
=== De elementen ===
Plato gaat ervan uit dat het kleinste deeltje (partikel) van elk element een welbepaalde geometrische vorm heeft:
{| style="border:1px solid #ddd; text-align:center; margin: auto;" cellspacing="4"
| [[Image:Tetrahedron.gif|140px]] || [[Image:Octahedron.gif|150px]] || [[Image:Icosahedron.gif|150px]] || [[Image:Hexahedron.gif|125px]] ||
|-
|
|}
Regel 90:
Elk van deze perfecte veelvlakken zou dan weer samengesteld zijn uit driehoeken. Slechts enkele soorten driehoeken werden hierbij toegelaten, zoals die met hoeken van 30-60-90 graden en die met hoeken van 45-45-90 graden. Elk element kon herleid worden (afgebroken) tot de driehoeken die het vormden, die dan weer konden opgebouwd worden om andere elementen te vormen. Dit idee, waarbij de elementen onderling converteerbaar waren, was een voorloper van de [[alchemie]].
Verder poneert Plato het bestaan van een vijfde element, de
=== De gulden snede ===
Regel 101:
De Timaeus was in de loop der tijden aanleiding tot heel wat commentaren:
* <span style='color: Blue'>Oudheid</span>: [[Filosofisch woordenboek/A|Aristoteles]], de [[Filosofisch woordenboek/S|stoïcijnen]], [[Filosofisch woordenboek/E|Epicurius]], de [[Filosofisch woordenboek/N|neoplatonisten]], de [[Filosofisch woordenboek/A|atomisten]]...
* <span style='color: Blue'>Middeleeuwen</span>: joodse, islamitische en christelijke geleerden, voornamelijk [[
* <span style='color: Blue'>Renaissance</span>: invloed van de Timaeus op de hele westelijke cultuur, onder meer pogingen in het lokaliseren van Atlantis
In de oudheid werd de Timaeus vooral in verband met de kwestie over het juiste tijdstip van het begin van de wereld in talrijke commentaren geciteerd. De Timaeus werd door
In de periode van de [[Filosofisch woordenboek/S|scholastiek]] werd de Timaeus in het curriculum van de middeleeuwse universiteiten opgenomen. Vroeg 12e
De renaissance luidde een periode van secularisering in waardoor theologische wereldbeelden plaats moesten ruimen voor seculiere. De culturele invloed van de Timaeus verminderde allengs.
In het laatste deel van de 19e eeuw en de vroege 20e eeuw kwam de ''Timaeus'' opnieuw in de belangstelling dankzij de stimulans die uitging van een meer verfijnd academisch onderzoek. Gedurende de tweede helft van de 20e eeuw werd de Timaeus echter vaak als onbetekenend of achterhaald afgedaan. De dialoog bleef wel een belangrijke rol spelen in het debat over de ontwikkeling van Plato's filosofie, maar niet veel meer dan dat. In de laatste decaden echter, is er een hernieuwde belangstelling voor de Timaeus van de kant van filosofen, wetenschapshistorici en
| |||