Spinoza Ethica/Deel 4: verschil tussen versies

De menselijke machteloosheid om de emoties de baas te worden noem ik slavernij (Latijn:''Servitus''). De mens die ten prooi valt aan zijn emoties leeft niet naar eigen wil en ook niet naar zijn lot. De oorzaak en het goede en kwade in emoties, wil ik hier uitleggen. Men noemt iets volmaakt, bijvoorbeeld een huis, als het is uitgevoerd zoals het bedoeld was. Van alles noemt men volmaakt of onvolmaakt, ook in de Natuur, als het niet overeenstemt met de voorstelling, alleen de Natuur kan niet falen. "God" ofoftewel de Natuur (Latijn: ''Deus sive Natura'') heeft geen doel of bedoeling ([[Spinoza Ethica/Deel 1#Aanhangsel: Vooroordeel over de noodzakelijkheid|Aanhangsel Deel 1]]), maar handelt uit noodzakelijkheid. Wat men een doeloorzaak noemt, is de menselijke Begeerte als begin(punt), bijvoorbeeld "bewoning" als doeloorzaak (Latijn: ''finalis causa'') van huizenbouw. Mensen zijn zich wel bewust van hun verlangens, maar niet van de oorzaken van die verlangens. (On)volmaaktheid is een idee (vorm van Denken). Als we eigenschappen als "begrensdheid", "eindigheid", "onvermogen" toeschrijven, lijkt het of de Natuur een gebrek heeft.