Amerikaanse literatuur/Louise Glück: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aanv.
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
{{Amerikaanse literatuur}}
 
'''Louise Elisabeth Glück''', geboren op 22 april 1943 in New York, is een Amerikaanse dichter en essayist. Ze debuteerde als dichter in 1968 en heeft sindsdien een vijftiental dichtbundels en een aantal essays op haar naam staan, meestal rond poëzie. Glücks taal is eenvoudig, direct en staat dicht bij de de gewone spraak. Haar schrijvenpoëzie staatonderscheidt bekendzich omdoor de scherpe en heldere verwoordingen. Omdat zij vaak schrijft over teleurstelling, afwijzing, verlies en isolement, noemen recensenten haar poëzie vaak 'somber' of 'duister'. In 1993 ontving Glück de Pulitzerprijs voor poëzie en in 2020 de Nobelprijs voor Literatuur.
 
Glücks gedichten zijn sterk introspectief. Ze varieert vaak stijlen en thema's tussen verschillende werken. Haar kindertijd en het familieleven duiken vaak op in haar gedichten. Ze exploreerde in haar poëzie ook thema's als liefde en dood, in het bijzonder de moed die nodig is om te durven lief te hebben, zelfs na een zwaar verlies. In de loop van de tijd hebben haar gedichten een lichtere en ietwat luchtigere, en soms zelfs humoristische toon gekregen. De eerste dichtbundels, zoals ''Firstborn'', hadden een boze, wanhopige en bittere toon, terwijl latere werken zoals ''Ararat'' eerder een vorm van berusting tonen. In latere poëziewerken, zoals ''Vita Nova'', ''The Seven Ages'' en ''Averno'', lijkt haar poëzie op een ambivalente manier om te gaan met het ouder wordende lichaam en het accepteren en omarmen van het waardevolle maar eindige leven.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.