Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Ontspoorde kloosters en kerk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 2A02:1812:2E1B:6400:852C:43A0:6572:B2CD hersteld tot de versie na de laatste wijziging door Romaine Label: Terugdraaiing |
Lintfouten: Verouderde HTML-elementen |
||
Regel 1:
{{Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen}}
<
Voor dit hoofdstuk is als bron gebruikt: Dresen-Coenders, Het verbond van heks en duivel.<ref>Ambo 1983 {{ISBN|90 263 0585 0}} [http://www.dbnl.org/tekst/dres005verb01_01/index.htm Ook digitaal raadpleegbaar].</ref> Er is een duidelijk verschil tussen haar interpretatie en die van Philippe Contamine in het [[Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Leefgemeenschappen#Monniken|vorige hoofdstuk, de paragraaf over monniken]]. De lezer mag uiteraard zelf zijn of haar conclusies trekken.<ref>Noot van de schrijver: ik kan het niet nalaten om erop te wijzen dat de boeken van Ariès en Duby et al gerust conservatief genoemd mogen worden en dat Dresen-Coenders haar boek publiceerde in een tijd waarin de autoriteiten en de kerk zeer kritisch benaderd werden.</ref>
Regel 16:
1) Als reactie daarop gaf [[w:Paus Gregorius VII|Paus Gregorius VII]] (paus van 1073-1085) de aanzet tot de [[w:Gregoriaanse hervorming|Gregoriaanse kerkhervorming]] (rond 1100). <br>
2) De [[w:orde van Cluny|orde van Cluny]] (gesticht rond 909) heeft zich tot 1200 eveneens sterk gemaakt voor hervormingen binnen de kerk. <br>
Deze hervormers wilden terug naar een strikt naleven van de regel van Benedictus. Maar hun inspanningen hadden geen aanhoudend succes. Tijdens de elfde en de twaalfde eeuw werden de kloosters steeds rijker.<ref>Rond 1334 waren de abten van Cluny hun ideeën over armoede waarschijnlijk geheel en al vergeten, getuige het feit dat zij het schitterende en kostbare [[w:fr:Musée national du Moyen Âge|Musée national du Moyen Âge]] in Parijs bouwden.</ref>
[[Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Vraat- en hebzucht|ZIE OOK: Sociale geschiedenis vroege middeleeuwen, Vraat- en hebzucht]].
Regel 28:
In deze kloosters heerste ook nog een lange lijst van andere misstanden (volgens de observanten): de monniken hadden hun kruin slordig geschoren ([[w:tonsuur|tonsuur]]), ze kletsten teveel (ook tijdens de mis), ze aten teveel en te lekker, ze droegen te dure en te wereldse kleding, ze waren gemakzuchtig, halsstarrig, eigenzinnig en twistziek, ze kenden geen orde en geen eerbied, ze verwaarloosden hun studie, deden wat ze wilden, ze hielden huisdieren als honden en vogels en namen die ook mee naar de mis, ze luisterden niet naar de preek en gingen naar bed en stonden op wanneer het hen uitkwam.
Op het einde van de veertiende eeuw begonnen observanten van de Dominicanen deze kloosters te hervormen (reformatio) en de adellijke kloosterlingen te vervangen door kloosterlingen uit de [[w:burgerij|burgerij]]. Als het niet goedschiks ging, dan maar kwaadschiks.<ref>Sprenger heeft rond 1483 (gesteund door keizer Maximiliaan) het Dominicanerklooster in 's-Hertogenbosch hervormd. De conventuele monniken verzetten zich hevig en namen de wapens op. Er waren scheldpartijen en gewelddadigheden maar er vielen geen doden.</ref>
In de gereformeerde kloosters heersten (volgens de observanten): kuisheid op de slaapzaal, matigheid in de eetzaal, geduld in de ziekenzaal, gerechtigheid, wijsheid, stilzwijgen, spaarzaamheid, vroomheid, discipline en zelfbeheersing. De observanten eisten van de leken een strenge huwelijksmoraal. De leken moesten maagdelijk blijven tot aan hun huwelijk. Priesters mochten geen [[w:concubine|concubines]] meer hebben.
Regel 52:
==Noten==
{{
▲{{sub}}
| |||