Franse literatuurgeschiedenis/Franse literatuur in de 16e eeuw: verschil tussen versies

'''De Franse literatuur in de zestiende eeuw''' wordt gekenmerkt door de vestiging van het Frans als een belangrijke literaire taal, met schrijvers die de voornaamste genres van moderne literatuur in Frankrijk creëren. In verhalend proza zijn dat [[Franse literatuurgeschiedenis/François Rabelais|François Rabelais]] en [[Franse literatuurgeschiedenis/Pierre de Ronsard|Pierre de Ronsard]], in poëzie is dat vooral [[Franse literatuurgeschiedenis/Joachim du Bellay|Joachim du Bellay]], [[Michel de Montaigne]] doet dat met zijn [[Michel de Montaigne|''Essais'']] voor de filosofische literatuur en [[Franse literatuurgeschiedenis/Robert Garnier|Robert Garnier]] en [[Franse literatuurgeschiedenis/Étienne Jodelle|Étienne Jodelle]] voor het theater.

 

== Belangrijke ontwikkelingen ==

 

In het begin werden voornamelijk Latijnse boeken gerukt, omdat dit nu eenmaal de taal was van kerk en universiteit. Allengs kwam echter de verkoop van boeken in de volkstaal op gang. Aanvankelijk werden devotionele teksten uitgegeven zoals heiligenlevens en getijdenboeken, maar ook praktische boeken over gezondheid en almanakken vonden hun weg naar het lezende publiek. Heel populair waren moppenboeken, komische verhalen en herwerkte ridderverhalen. Al heel snel overtrof de vraag naar nieuwe boeken de beschikbare eigentijdse manuscripten, zodat moest worden geput uit oudere bronnen zoals romances die dan als nieuwigheden werden voorgesteld ('nouvellement composé').

 

== Invloed van humanisme ==

 

== Poëzie ==

== Montaignes autobiografie ==

[[Michel de Montaigne|Montaignes ''Essais'']], een autobiografisch opgevat filosofisch werk, bereidt de weg voor [[Franse literatuurgeschiedenis/Jean-Jacques Rousseau|Jean-Jacques Rousseau]]'s ''Confessions'' dat eveneens de mens met zijn kwaliteiten en gebreken tot onderwerp neemt.