Belgische Franstalige literatuur: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Inleiding: aanvulling over in het Frans schrijvende Vlaamse schrijvers |
|||
Regel 5:
In dit wikibook wordt de Belgische Franstalige literatuur behandeld, met de nadruk op romans en hun auteurs vanaf de 19e eeuw. Voor Franse literatuur, de literatuur uit Frankrijk, zie [[Franse literatuurgeschiedenis]]. Deze opdeling heeft evenwel iets kunstmatigs, omdat ieder in het Frans schrijvend Belgisch auteur uiteraard de aspiratie koestert om te worden uitgegeven in Frankrijk.
Het huidige België ontstond pas in 1830, een Franstalige staat die werd opgericht als reactie tegen het Nederlandse orangistische regime. Het is vanaf het einde van de negentiende eeuw dat de Belgische literatuur echt van start gaat met grote namen zoals [[Belgische Franstalige literatuur/Georges Rodenbach|Georges Rodenbach]], [[Belgische Franstalige literatuur/Émile Verhaeren|Émile Verhaeren]], [[Belgische Franstalige literatuur/Maurice Maeterlinck|Maurice Maeterlinck]]. Het dient opgemerkt dat Vlaamse schrijvers in die periode vaak in het Frans schreven omdat ze als internationale schrijvers erkend wilden worden en het Frans daar veel beter geschikt voor was. Dat was het geval met onder meer Émile Verhaeren, Maurice Maeterlinck, [[Belgische Franstalige literatuur/Max Elskamp|Max Elskamp]] en Georges Rodenbach. Zij laten hun werk publiceren bij dezelfde uitgeverijen als auteurs uit Frankrijk en oogstten er veel succes mee.
In de twintigste eeuw komen auteurs op de voorgrond zoals [[Belgische Franstalige literatuur/Géo Norge|Géo Norge]], [[Belgische Franstalige literatuur/Marie Gevers|Marie Gevers]], [[Belgische Franstalige literatuur/Thomas Owen|Thomas Owen]], [[Belgische Franstalige literatuur/Jean Ray|Jean Ray]], [[Belgische Franstalige literatuur/Arthur Masson|Arthur Masson]], [[Belgische Franstalige literatuur/Michel de Ghelderode|Michel de Ghelderode]], [[Belgische Franstalige literatuur/Camille Lemonnier|Camille Lemonnier]], [[Georges Simenon]], de surrealisten [[Belgische Franstalige literatuur/Paul Nougé|Paul Nougé]], [[Belgische Franstalige literatuur/Louis Scutenaire|Louis Scutenaire]] en [[Belgische Franstalige literatuur/Irène Hamoir|Irène Hamoir]]. Meer recent bewijzen [[Belgische Franstalige literatuur/Suzanne Lilar|Suzanne Lilar]], [[Belgische Franstalige literatuur/Françoise Mallet-Joris|Françoise Mallet-Joris]], [[Belgische Franstalige literatuur/Conrad Detrez|Conrad Detrez]] en [[Amélie Nothomb]] dat de Franstalige Belgische literatuur springlevend is. Bovendien is België als het ware het land van strips en hebben grote namen als Hergé en Jijé veel bijgedragen aan de culturele invloed van het land.
| |||