Leren leren/Leerstrategie: verschil tussen versies

Een '''[[wikt:leerstrategie|leerstrategie]]'''<ref group="begrip">{{BegripBegrippen|Leerstrategie}}</ref> is een aanpak<ref name="SINGER">{{citeerCiteer boek|Achternaam = Singer, R.N.|Datum=1980|Titel=''Motor behavior and the role of cognitive processes and learner strategies|Uitgever=North-Holland Publishing Company|Plaats=Amsterdam}}</ref> die, naar inschatting van de lerende, het bereiken van [[Leren leren/Doel|leerdoelen]] vergemakkelijkt<ref name="FLAVELL">{{citeerCiteer boek|Achternaam=Flavell, J.H.|Datum=1978|Titel=''Metacognitieve development''|Uitgever=Sijthoff en Noordhoff|Plaats=Alphen aan de Rijn}}</ref>. Deze aanpak bestaat uit vaardigheden<ref name="RIGNEY">{{citeerCiteer boek|Achternaam=Rigney, J.W.|Datum=1978|Titel=''Learning strategies: a theoretical perspective''|Plaats=New York|Uitgever=Academic Press}}</ref>, leeractiviteiten en leermiddelen die, soms automatisch, door de lerende op een bepaalde manier worden gecombineerd en gereguleerd<ref name="GAGNE">{{citeerCiteer boek|Achternaam=Gagne, R.M.|Datum=1977|Titel=''Conditions of learning''|Plaats=New York|Uitgever=Holt, Rinehart & Winston}}</ref>.

Het verwerven van effectieve leerstrategieën is een voornaam onderdeel van leren leren (metacognitie)<ref name="SIMONS">{{citeerCiteer boek|Achternaam=Simons, P.R.J.|Datum=1989|Titel=Leren leren: naar een nieuwe didactische aanpak|Uitgever=MesoConsult|Plaats=Heerlen|Bladzijdes=46-59}}</ref>. Leerstrategieën geven namelijk richting aan de wijze waarop een lerende kennis selecteert, bewerkt, (re)organiseert, integreert en onthoudt. In een onderzoek van Veenman, Elshout en Busato wordt een positieve relatie aangetoond tussen leerstrategieën en leerresultaten<ref name="VEENMAN">{{citeerCiteer boek|Achternaam=Veenman, M.V.J., Elshout, J.J. en Busato, V.V.|Datum=1992|Titel=''Metacognitive mediation in learning with computer-based simulations''|Uitgever=European Conference omn Educational Research|Plaats=Enschede}}</ref>. Hoewel het lijkt dat niet de lerende die de inschatting maakt maar de leraar, moet men beseffen dat het altijd de lerende zelf is die leert en die uiteindelijk (soms zonder daarover diep na te denken) kiest welke manier hij daadwerkelijk hanteert. Dat de docent daarop een positieve invloed heeft gehad, dat mogen we hopen. Bestaande voorkeuren voor manieren van leren zijn namelijk heel hardnekkig.

Vermunt<ref name = "VERMUNT">{{citeerCiteer boek | Achternaam = Vermunt, J. | Datum = 1992 | Titel='''Leerstijlen en sturen van leerprocessen in het hoger onderwijs. Naar procesgerichte instructie in zelfstandig denken''' | Plaats = Amsterdam/Lisse | Uitgever = Swets & Zeitlinger}}</ref> onderscheidt cognitieve, metacognitieve (regulatieve) en affectieve leerstrategieën. Bij een cognitieve leerstrategie spelen activiteiten in het hoofd, zoals onthouden, analyseren en structureren, de voornaamste rol. Wanneer leeractiviteiten die een beroep doen op emoties of gevoelens, zoals motiveren, waarderen en inspannen, bepalend zijn dan spreekt men van een affectieve leerstrategie. Wanneer kennis over het leren zelf het belangrijkste ingrediënt van de uit te voeren leeractiviteiten is, zoals bijvoorbeeld bij plannen, toetsen of reflecteren, dan spreekt men van een metacognitieve leerstrategie. Hoewel een bepaalde type leeractiviteit dominant kan zijn, is de leerstrategie meestal een mengeling van leeractiviteiten/verwerkingsstrategieën uit de verschillende domeinen.