Eiwitten behoren tot de fundamentele moleculesmoleculen voor levende wezens. Ze zijn gemeenschappelijk voor alle leven en ze maken de meeste complexe functies in levende wezens mogelijk . Zij vormen ook de belangrijkste structurele component van levende wezens. Volgens het Centrale Dogma van Moleculaire Biologie (die door [[Wikipedia:nl:Francis Crick|Francis Crick]] in 1958 wordt voorgesteld), wordt de informatie overgebracht van [[Biochemie/DNA en RNA|DNA]][[Wikipedia:nl:DNA|°]] naar [[Wikipedia:nl:RNA|RNA]] naar eiwitten. DNA functioneert als opslagmiddelen voor de informatie noodzakelijk om eiwitten samen te stellen, en RNA is verantwoordelijk voor (onder andere) de vertaling van deze informatie in eiwitmoleculeseiwitmoleculen, als deel van het [[Wikipedia:nl:ribosoom|ribosoom]].
Vrijwel alle complexe chemische functies van de levende cel worden uitgeoefend door katalysatoren op basis van eiwitten: de enzymen.
Eiwitten kunnen dienen als structuurmoleculen. Ze kunnen ook dienen als transportmoleculen, bv. hetde hemoglobine datdie zuurstof en koolstofdioxide transporteert van de longen naar de lichaamscellen en vice versa.
Eiwitten zijn opgebouwd uit een aaneenschakeling van aminozuren. Ieder eiwit heeft een andere aminozuursequentie, mawm.a.w. een andere volgorde van aminozuren. Er zijn 20 aminozuren die in het menselijk lichaam voorkomen, allen L-aminozuren. Een eiwit kan gemakkelijk uit enkele duizenden aminozuren bestaan. Door de specifieke kenmerken (lading, polariteit...) van de verschillende zijkentenszijketens van de individuele aminozuren heeft ieder individueel eiwit een uiterst specifieke structuur en activiteit.
