Wikibooks

Nederlands/Spelling/Fonetisch schrift: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Vorige wijzigingVolgende wijziging →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Nijdam (overleg | bijdragen)
2.415 bewerkingen
Geen bewerkingssamenvatting
Nijdam (overleg | bijdragen)
2.415 bewerkingen
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
Fonetisch schrift wordt gebruikt om klanken te noteren. Het uitgangspunt daarbij is dat aan elke klank die in de betrokken taal voorkomt precies een letter- of schriftteken wordt toegekend.
 
Het gewone alfabet heeft in principe de functie om woorden als opeenvolging van klanken te noteren. De meeste alfabetten bevatten echter niet genoeg letters om alle klanken weer tegeven. Zo duiddtduidt in het Nederlands een bepaalde letter soms om meerderemeer klanken aan. In 'herleven' hebben we de letter 'e' die maar liefst op drie manieren kan worden uitgesproken. EenAnderzijds anderwordt probleemeen iszelfde datklank wijsoms ookdoor schrifteigenaardighedentwee hebbenof diemeer inletters andereof talenlettercombinaties niet voorkomen. Deweergegeven: z'''ie''ou', sk'ei''i''', en h'''y'auw''ena, zijn maar enkele voorbeelden van een eigenaardige manier van het opschrijven van bepaalde klanken. Deze manieren vinden we immers in geen of bitter weinig andere talen terug. Een derde probleem ontstaat wanneer we onze blik verder werpen dan het Nederlands. De Engelse b'th''ij'''zonder, (zoals in w'thing''ee'''kend, of b'the') vinden we in onze taal niet terug'ea'''t.
 
Een ander probleem is dat wij ook schrifteigenaardigheden hebben, die nauwelijks in andere talen voorkomen. De 'ou', 'ei' en 'auw' zijn maar enkele voorbeelden van een eigenaardige manier van het opschrijven van bepaalde klanken. Deze manieren vinden we immers in weinig andere talen terug.
Het fonetisch schrift biedt voor al deze problemen dus een oplossing. Elk schriftteken stelt slechts één klank voor. Wetenschappelijk gezien biedt dit dus de voordelen dat er geen verwarring kan ontstaan over de klank die besproken wordt, of kunnen er ook klanken beschreven worden die men in een bepaalde taal niet kent.▼
 
Een derde probleemis dat in het Nederlands bijvoorbeeld geen mogelijkheid is om het Engelse 'th' (zoals in 'thing' of 'the') te noteren.
 
▲Het fonetisch schrift biedtpoogt voor al deze problemen dus een oplossing te bieden. Elk schriftteken stelt slechts één klank voor. Wetenschappelijk gezien biedt dit dus de voordelen dat er geen verwarring kan ontstaan over de bedoelde klank dieen besproken wordt, of kunnendat er ook klanken beschreven kunnen worden die men in een bepaaldede taaleigentaal niet kent.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.