Farmacologie/Medicatie bij hartfalen

Farmacotherapie | Geneesmiddelen m.b.t. cardio-vasculair stelsel

Inleiding

Anatomie van het hart
Werking van het hart
Pathologie van het hart (hartfalen)

Medicatie bij hartfalen

Acute fase

Bij hartfalen gebruikt met in eerste instantie diuretica (voor het bestrijden van symptomen ten gevolge van water- en zoutretentie) in combinatie met ACE-Inhibitoren (deze hebben een gunstig effect omwille van hun vasodilaterende werking). Ze verminderen de morbiditeit en mortaliteit.

Voor bijkomende symptoombestrijding kunnen hartglycosiden worden toegediend. Deze bestrijden de symptomatologie, maar hebben geen bewezen effect op morbiditeit of mortaliteit. Ze zijn zeker aangewezen in geval van voorkamerfibrillatie met snel ventriculair antwoord.

Chronische fase

Bij chronisch hartfalen wordt medicatie aangewend om de levensverwachting van de patiënt te verhogen ACE-Inhibitoren en β-blokkers. In geval van ernstig hartfalen versterkt met de aldosteronantagonist spironolacton.

Voorzorgen

β-blokkers dienen met omzichtigheid gehanteerd te worden en in eerste instantie in de laagst mogelijke dosis toegediend.
Ingeval een ACE-inhibitor gecombineerd wordt met spironolacton dienen nierfunctie en kaliumspiegels nauwkeurig opgevolgd te worden.
Angiotensine-II-receptorantagonisten zijn aangewezen indien de ACE-inhibitoren niet verdragen worden (o.a. wegens hoest).

Bij therapie-resistentie

Ingeval van therapieresistent hartfalen kunnen positief-inotrope stoffen zoals de fosfodiësterase-inhibitoren en sympathicomimetica kort aangewend worden.