Humanature/Gelukzaligheid

Gelukzaligheid is een complex begrip dat moeilijk is om te definiëren en te meten. Sommige filosofen zien "Gelukzaligheid" op een abstracter niveau namelijk dat het universum in harmonie is en volgens de wetten van de natuur werkt. Zo kan ook materie zelf als "gelukkig" worden bestempeld. In de middeleeuwse christelijke leer werden de zeven hoofdzonden beschouwd als de belangrijkste verleidingen van de menselijke ziel, die de mensheid ervan weerhielden om dichter bij God te komen en de ultieme gelukzaligheid te bereiken. In Hieronymus Bosch's schilderijen zijn deze hoofdzonden vaak afgebeeld als groteske en angstaanjagende wezens, die de menselijke geest en ziel aantasten en het pad naar gelukzaligheid blokkeren. Het beeld van de hoofdzonden in Bosch's werk dient als een waarschuwing voor de kijker, om te laten zien hoe deze negatieve aspecten van de menselijke psyche een obstakel vormen voor het bereiken van de eudemonistische gelukzaligheid. Bosch's schilderijen tonen vaak ook de straffen die de zondaars ontvangen voor hun daden, wat impliceert dat de enige manier om deze obstakels te overwinnen en gelukzaligheid te bereiken, is door deze zonden te vermijden en in plaats daarvan deugdzame handelingen te verrichten die leiden tot het bereiken van het eudemonisme.

Gelijkmoedigheid

De schilderijen van Hieronymus Bosch uit de late middeleeuwen, waaronder zijn bekende werk "De zeven hoofdzonden", hebben vaak religieuze thema's en symboliek die verband houden met de menselijke conditie en de zoektocht naar gelukzaligheid.

Luiheid

In het boeddhisme wordt gelijkmoedigheid niet bedoeld als onverschilligheid, maar eerder als een innerlijke rust en evenwicht waarbij men niet wordt meegesleurd door de ups en downs van het leven. Het betekent niet dat men zich afsluit voor het leven of zich niet inzet voor zaken die belangrijk zijn, maar juist dat men met een heldere en kalme geest kan handelen. Het is dus eerder een deugd die kan bijdragen aan een effectieve en zinvolle inzet dan een vorm van luiheid of nutteloosheid.

In de christelijke theologie worden de zeven hoofdzonden beschouwd als fundamentele ondeugden of negatieve eigenschappen die een mens kunnen afleiden van het pad van de deugd. Luiheid, ook wel aangeduid als "acedia" of "gemakzucht", wordt beschouwd als een van de zeven hoofdzonden.

Luiheid wordt gezien als een zonde omdat het in strijd is met de deugd van ijver en actieve participatie in het leven. Het wordt beschouwd als een houding van onverschilligheid, apathie en gebrek aan toewijding, waardoor mensen niet alleen hun taken verwaarlozen, maar ook hun verantwoordelijkheden ontlopen en uiteindelijk niet hun potentieel benutten.

Vanuit dit perspectief wordt luiheid beschouwd als een negatieve eigenschap die ons belemmert om ons doel in het leven te bereiken en ons geestelijk te ontwikkelen. In plaats daarvan leidt het tot verwaarlozing van onze taken, onproductiviteit en stagnatie. In de christelijke traditie wordt aangenomen dat het vermijden van de zeven hoofdzonden, inclusief luiheid, ons kan helpen ons te richten op deugden die ons welzijn en ons spirituele groei bevorderen.

Nutteloosheid

In de context van de zeven hoofdzonden verwijst luiheid niet naar fysieke rust of het nemen van voldoende tijd om te ontspannen. Het heeft eerder te maken met een gebrek aan wilskracht en motivatie om te werken aan belangrijke doelen of om actief deel te nemen aan het leven. Dit kan leiden tot het verwaarlozen van verantwoordelijkheden en het vermijden van uitdagingen en groei, wat uiteindelijk kan leiden tot stagnatie en achteruitgang.

Nutteloos bezig zijn en luiheid zijn niet hetzelfde. Luiheid verwijst naar een gebrek aan wilskracht en motivatie om belangrijke taken uit te voeren, terwijl nutteloos bezig zijn verwijst naar het doen van dingen zonder een duidelijk doel of nut. Nutteloos bezig zijn kan het gevolg zijn van verveling, gebrek aan inspiratie of creativiteit, of gewoon een tijdelijke behoefte aan ontspanning, terwijl luiheid een meer permanente houding van passiviteit en gebrek aan inzet impliceert. Het is mogelijk om nutteloos bezig te zijn zonder lui te zijn en het is ook mogelijk om druk bezig te zijn zonder echt iets te bereiken.

Het maken van een zandmandala en deze vervolgens uitvegen, wordt in de boeddhistische traditie gezien als een spirituele oefening om los te komen van de hechting aan materiële zaken en om het vermogen te ontwikkelen om los te laten. Dit kan worden gezien als een vorm van nutteloosheid omdat de mandala uiteindelijk wordt vernietigd en er geen materiële of praktische waarde aan wordt gehecht. Echter, het proces van het maken van de mandala en het leren loslaten kan juist als een vorm van spirituele groei en uitdaging worden gezien, wat het tegenovergestelde is van luiheid.

Heelal

Als je je realiseert hoe klein en onbeduidend we eigenlijk zijn in vergelijking met het universum en de tijdspanne waarin het bestaat, kan dat leiden tot gevoelens van nutteloosheid en onverschilligheid. Maar tegelijkertijd kan het je ook helpen om de dingen in perspectief te plaatsen en te beseffen dat het niet altijd nodig is om jezelf te overstrekken in de zoektocht naar zingeving en betekenis.

In plaats daarvan kan het helpen om je te concentreren op het hier en nu en te waarderen wat je hebt en wat je doet. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat je jezelf toestaat om af en toe even stil te staan en te genieten van kleine dingen, of dat je jezelf toestaat om af en toe even rust te nemen en te ontspannen in plaats van jezelf constant te dwingen om actief bezig te zijn.

Daarnaast kan het besef van de grootsheid van het universum ook leiden tot een gevoel van nederigheid en respect voor het leven en alles om ons heen. In plaats van te proberen om controle te krijgen over ons leven en onze omgeving, kan het helpen om ons te concentreren op het cultiveren van compassie, vriendelijkheid en respect voor alles wat leeft en ons omringt.

Het besef van de weidsheid van het heelal en de relatieve kleinheid van ons eigen bestaan kan bijdragen aan het ontwikkelen van gelijkmoedigheid in de boeddhistische betekenis door ons te helpen los te laten van onze egoïstische en egocentrische gedachten en verlangens. Het kan ons helpen in te zien dat ons leven en onze acties in het grotere geheel van het universum slechts een klein onderdeel zijn, en dat het zoeken naar geluk en voldoening in materiële zaken en aardse successen vaak zinloos is. Dit kan ons helpen om ons te richten op het ontwikkelen van innerlijke vrede, compassie en wijsheid, en om ons in te zetten voor het welzijn van anderen en de wereld om ons heen, zonder te veel waarde te hechten aan onze eigen prestaties en prestaties.

Eudemonisme

"The Arnolfini Portrait" (1434) van Jan van Eyck toont een getrouwd paar dat elkaar vasthoudt en samen in een kamer staan als symbool van harmonie en welzijn in menselijke relaties.

Volgens de filosoof Zeno van Citium worden we gelukkig als we leven volgens onze eigen menselijke natuur (human nature) in overeenstemming met de universele natuur (universum). Eudemonisme is een filosofische leer die stelt dat het doel van het leven geluk is. Volgens deze leer is het doel van elke persoon om een persoonlijke vervulling te bereiken door zinvolle activiteiten te volgen. Om dit te bereiken, moeten we de juiste balans vinden tussen het volgen van onze persoonlijke doelen en het geven van zinvolle bijdragen aan onze gemeenschap. Dit betekent dat we moeten proberen om een evenwicht te vinden tussen ons persoonlijke leven en het leven van anderen. Door deze balans te vinden, kunnen we een meer vervuld leven leiden, waardoor we gelukkiger en meer bevredigd kunnen zijn.

Lust

De tuin der lusten van Hieronymus Bosch (ca. 1500-1510) van Hieronymus Bosch is een tryptisch schilderij dat een weergave geeft van een aantal verschillende thema's, waaronder wellust, verleiding en de menselijke natuur. Mensen kunnen verloren raken in het verlangen naar bevrediging van hun begeertes.

Lust kan een gevoel van geluk vergroten als je een positieve, liefdevolle ervaring hebt. Het bevordert ook verbondenheid en een gevoel van tevredenheid. Maar als je verlangens niet worden bevredigd, kan het je gevoel van geluk verminderen. Het kan je ook een gevoel geven van ontevredenheid en frustratie. Het is belangrijk om je gevoelens te erkennen en om je verlangens op een gezonde manier te bevredigen.

Sommige filosofen hebben betoogd dat lust en eudemonisme in strijd met elkaar kunnen zijn, omdat lust gericht kan zijn op kortstondige bevrediging terwijl eudemonisme zich richt op duurzaam geluk en vervulling. Dit kan resulteren in keuzes die op de korte termijn bevrediging bieden, maar op de lange termijn niet bijdragen aan een gelukkig en vervuld leven.

Aan de andere kant kan lust ook worden gezien als een belangrijk onderdeel van een gelukkig leven, omdat het kan bijdragen aan fysieke en emotionele intimiteit en verbinding tussen mensen. In deze visie kan lust worden gezien als een van de vele facetten van het bereiken van een gelukkig en vervuld leven.

Natuurwetten

Een voorbeeld van een natuurwet die overeenkomsten vertoont met het eudemonisme is de wet van oorzaak en gevolg. Deze wet stelt dat elke actie een bepaald gevolg heeft, en dat we ons daarom bewust moeten zijn van de gevolgen van onze acties voordat we handelen. Dit principe sluit aan bij de ideeën van eudemonisme, omdat het benadrukt dat onze keuzes en acties consequenties hebben en dat we moeten nadenken over wat we willen bereiken voordat we handelen.

Een ander voorbeeld is de wet van behoud van energie, die stelt dat energie niet kan worden gecreëerd of vernietigd, alleen van vorm kan veranderen. Dit principe kan worden gezien als een uitdrukking van de idee van eudemonisme dat er een evenwicht moet zijn tussen de verschillende aspecten van ons leven, zoals werk en vrije tijd, om een gelukkig en vervullend leven te leiden.

Ten slotte kunnen we ook de wet van natuurlijke selectie noemen, die stelt dat organismen die zich het beste aanpassen aan hun omgeving de grootste kans hebben om te overleven en voort te planten. Dit principe benadrukt het belang van aanpassingsvermogen en flexibiliteit, wat ook belangrijke eigenschappen zijn voor het bereiken van een gelukkig en vervullend leven.

Verbondenheid

Verbondenheid kan worden gezien als een belangrijk aspect van gelukzaligheid. Mensen zijn sociale wezens en hebben verbinding en interactie met anderen nodig om zich gelukkig en vervuld te voelen.

Verbondenheid kan worden omschreven als een gevoel van onderlinge verbondenheid tussen individuen, groepen of zelfs met de wereld om ons heen. Het kan betekenen dat we ons deel voelen van een gemeenschap of groep, dat we ons begrepen voelen en emotionele steun krijgen van anderen, of dat we ons deel voelen van iets groters dan onszelf.

Het hebben van deze verbondenheid kan bijdragen aan ons gevoel van gelukzaligheid, omdat het ons kan helpen om ons gewaardeerd, begrepen en veilig te voelen. Wanneer we ons verbonden voelen met anderen, ervaren we minder gevoelens van eenzaamheid en isolatie, wat kan bijdragen aan ons gevoel van welzijn. Bovendien kan verbondenheid ons helpen om ons doel en betekenis in het leven te vinden, wat ook belangrijke componenten zijn van gelukzaligheid.

Entanglement

Gelukzaligheid kan worden gezien als een gevoel van tevredenheid of voldaanheid met het leven. Het kan worden beïnvloed door allerlei verschillende factoren, zoals persoonlijke relaties, werk, gezondheid en financiën. Ook in de kwantummechanica zien we deeltjes samenwerken en interacteren met elkaar. Bijvoorbeeld, wetenschappers hebben ontdekt dat sommige deeltjes een "spookachtig" verband kunnen hebben, wat betekent dat ze op afstand kunnen samenwerken en reageren op elkaar, alsof ze verbonden zijn door een onzichtbare draad. Hoewel elementaire deeltjes zelf geen mentale of emotionele ervaringen hebben en daarom niet op dezelfde manier als mensen kunnen worden beschouwd als "gelukkig" of "ongelukkig", kan dit fenomeen, dat entanglement wordt genoemd, worden gezien als een vorm van verbondenheid of verbinding tussen deeltjes, wat mogelijk van toepassing kan zijn op het begrip gelukzaligheid.

Heelal

Het heelal is een verbonden systeem. Het bestaat uit talloze sterrenstelsels, sterren, planeten en andere hemellichamen die allemaal op een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Deze onderlinge verbindingen zijn afhankelijk van verschillende natuurkundige en kosmologische processen, zoals zwaartekracht, elektromagnetische kracht en de uitbreiding van het heelal. Op deze manier kan het idee van verbondenheid worden gezien als een fundamenteel kenmerk van het heelal.

Een meer specifieke benadering zou kunnen kijken naar de rol die verbondenheid speelt in de ontwikkeling en evolutie van leven in het heelal. Het is bekend dat leven afhankelijk is van de aanwezigheid van bepaalde chemische elementen en omstandigheden, zoals water, zuurstof en een stabiele atmosfeer. Deze elementen en omstandigheden zijn vaak aanwezig op planeten die zich in een bepaalde afstand van een ster bevinden, waardoor het idee van verbondenheid kan worden gezien als een cruciale factor in het ontstaan en de ontwikkeling van leven.

Op deze manieren kan het idee van verbondenheid als aspect van gelukzaligheid worden toegepast op het heelal als geheel en op het leven dat erin bestaat. Het benadrukt de belangrijke rol die onderlinge verbindingen spelen in het bevorderen van een gevoel van welzijn en vervulling, zowel op kosmologische als op persoonlijke schaal.