Humanature/Goddelijkheid
Narcissus bewerken
Narcisme bewerken
In de mythologie en literatuur wordt de figuur van Narcissus vaak geassocieerd met het begrip "narcisme", wat wordt gedefinieerd als een overdreven zelfverzekerdheid of een obsessie met het eigen uiterlijk en de eigen behoeften. Narcissus was een jonge man die zo verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld dat hij ervan overtuigd was dat hij de enige persoon was die hij ooit zou kunnen liefhebben. Uiteindelijk stierf hij aan zijn eigen verlangen naar zichzelf, omdat hij weigerde om zijn blik af te wenden van zijn spiegelbeeld.
Deze houding is op zich biologisch gezien logisch. Een organisme of een soort zal zich op een bepaalde manier op zichzelf richten of zichzelf boven andere organismen of soorten plaatsen als een natuurlijk instinct. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als een soort zichzelf beschermt tegen andere soorten of als een organisme zich voortplant op een manier die voordelig is voor zichzelf, maar schadelijk is voor andere organismen.
Godslastering bewerken
Sommige mensen kunnen het narcisme van Narcissus zien als een vorm van godslastering, omdat het suggereert dat Narcissus zo verblind was door zijn eigen schoonheid en perfectionisme dat hij zichzelf boven God plaatste. In deze context kan Narcissus' narcisme worden gezien als een teken van de menselijke neiging om zichzelf boven de goddelijke orde te plaatsen. Sommige planeten hebben de eigenschap om zichzelf te laten weerspiegelen in de atmosfeer van andere planeten of om zichzelf te laten zien als een dubbele planeet. Net als sommige subatomaire deeltjes de eigenschap bezitten om zichzelf te reflecteren of om zichzelf te herhalen in bepaalde experimenten.
Zelfvergoddelijking bewerken
Aan de andere kant kan het narcisme van Narcissus ook worden gezien als een vorm van goddelijkheid in zichzelf, omdat het suggereert dat Narcissus zo mooi en perfect was dat hij zichzelf als een soort god kon zien. In deze context kan Narcissus' narcisme worden gezien als een vorm van zelfverheerlijking of zelfvergoddelijking.
Dood bewerken
De dood is een machtige en onvermijdelijke kracht die iedereen zal treffen. De dood wordt vaak gezien als een onoverwinnelijke godheid die alle leven eindigt. Het roept bij mensen vragen op over de menselijke plaats in de wereld en de betekenis van het leven.
Sterren zijn enorme ballen van gas en stof die licht en warmte uitstralen. Ze hebben een levenscyclus die begint met hun geboorte uit een wolk van gas en stof en eindigt met hun dood als een supernova of een zwart gat. De levenscyclus van sterren kan worden gezien als een soort goddelijk proces dat leidt tot de voortdurende verandering van het universum. Net als sommigen de evolutie, waarin doodgaan een cruciaal onderdeel is, zien als een soort goddelijk proces dat leidt tot het voortbestaan en de voortdurende verandering van het leven op aarde.
Elke organisme in een ecosystem heeft een rol en is afhankelijk van andere organismen voor voedsel en overleving. De dood van een organisme kan leiden tot veranderingen in het ecosystem, wat kan leiden tot de dood van andere organismen. Sommigen zien de voedselketen en de voedselwebben als een soort goddelijk proces dat leidt tot het voortbestaan en de voortdurende verandering van het leven op aarde.
Genade bewerken
 Linkervleugel |
 Rechtervleugel |
| Twee vleugels, voorstellende de hel en de zondvloed | |
| Jheronimus Bosch, Ca. 1514 | |
| De Zondvloed kan worden gezien als een daad van goddelijke genade om de mensheid te reinigen van hun zonden. De hel kan worden gezien als een plaats waar de zielen van de overledenen naartoe gaan om te worden verlost van hun zonden. | |
Het begrip "genade" is meestal geassocieerd met religie en theologie en wordt gebruikt om aan te geven dat iemand of iets wordt behandeld met barmhartigheid, liefde of mededogen, zonder dat daar een bepaalde verdienste voor is. In de context van de natuurwetenschappen is het begrip "genade" te beschouwen als "natuurwetten" of "wetmatigheid" om aan te geven dat bepaalde fenomenen of processen op een regelmatige en voorspelbare manier plaatsvinden, ongeacht de menselijke wensen of behoeften. De natuurwetenschappen richten zich op het bestuderen van deze wetten en het ontdekken van de regels die de natuur bepalen.