Meditatie/Acceptatie

Dit boek is in ontwikkeling. Volg de wijzigingen door bij elk hoofdstuk op de ster te klikken of gebruik de toetscombinatie [alt+shift+w].

Acceptatie is de kern van mindfulness beoefenen. Het gaat dan om een vriendelijke uitnodigde houding naar wat er ook zich voordoet in de geest. Pas daarna ga je kijken hoe je daar mee omgaat. Hierbij zit de acceptatie in het puur waar te nemen zonder het te willen veranderen. En als er de wil is om het te willen veranderen dan wordt die omarmt en geobserveerd. Het idee erachter is dat wanneer je een situatie neutraal, dus zonder oordelen, weet te bekijken dan die dan vanzelf oplost. Niet oplossen in de betekenis van regelen, maar van ontbinden. Er is geen probleem als je er niet een probleem van maakt (oordeelt). Dat betekent niet dat er geen actie kan komen, maar dat je de vrijheid in jezelf creëert om te kunnen kiezen zonder dat de verschijnselen in je geest dat voor je doen.

Parabel

In de volgende parabel over Boeddha zien we de Boeddhistische betekenis van accepteren van de realiteit; hoe hard die ook soms is.

Een moeder verliest na haar man kort daarna ook haar oudste zoon, haar middelste zoon en vervolgens zelfs haar jongste zoon. Vertwijfeld draagt ze het lijk van haar jongste zoon naar de Boeddha om hem te vragen deze weer tot leven te wekken. Ze zegt dat als hij echt een spiritueel meester is en zijn boodschappen echt de waarheid verkondigen, dat hij dan hiertoe in staat zou moeten zijn. De Boeddha luistert vol mededogen naar haar verzoek. Hij beseft dat gezien haar emotionele toestand zij nu niet naar zijn wijsheden wil luisteren. Daarom vertelt hij haar dat hij bereid is haar zoon weer tot leven te wekken. Hij stelt als voorwaarde dat ze het nabije dorp in moet gaan om sesamzaden te verzamelen en die terug te brengen. Echter ze mogen alleen van een huis komen waar er nooit en niemand is geconfronteerd met de dood. Deur naar deur hoort ze verhalen over het verlies van dierbaren. Nadat ze tevergeefs het hele dorp af is geweest, beseft ze het feit dat geen huis in de wereld is waar de dood aan voorbij is gegaan of zal gaan. Ze accepteert dood als een gegeven van het leven en besluit de Boeddha de rest van haar leven te volgen.

Radicaal

Mike Hellwig (1963), een Duitse schrijver en psycholoog, adviseerde in zijn drieluik "Radikale Erlaubnis: Energetischen Missbrauch Erkennen Und Beenden.", "Traumaheilung Durch Radikale Erlaubnis: Mein Leben Mit Trauma Und Meine Therapie Der Radikalen Erlaubnis" en "Radikale Kreativitt: Befreie Deine Schöpferische Energie. Die Kraft Deines Inneren Kindes", om alles wat er zich in je afspeelt radicaal te accepteren. Zijn methode is gerelateerd aan Focussen van Eugene Gendlin en "Internal Family Systems Therapy" van Richard C. Schwartz. Hij geeft zoals hij het zelf noemt zelfervaring-seminars, waarbij hij zijn methode uitlegt en er meteen mee wordt gewerkt door zijn deelnemers onder zijn begeleiding.

Hij schrijft; "We behandelen elke gedachte, elk gevoel, elke waarneming als een innerlijk kind dat zich meldt en gehoord wil worden. We nemen het waar, en staan het toe dat het helemaal zo zijn mag als het nu is. Het hoeft zich niet te veranderen. Het mag zo blijven als het is, niet alleen voor nu, maar voor altijd. Dat betekent niets anders dan dat wij hetgeen wat nu in ons leeft, volledig toestemming geven. Precies op de wijze waarop het in onze waarneming komt. Op deze manier geven wij een fundamenteel en onvoorwaardelijk ja aan ons zelf."

Wanneer men elke dag zich volledig (radicaal) overgeeft aan wat er is, dan desensibiliseert het brein op dit gegeven. Men kan dit bijvoorbeeld inzetten om angsten te overwinnen. In de gedragstherapie kent men dit gebruik als flooding; het door blootstelling laten uitdoven van angsten. Ramana Maharshi, een Indische yogi en goeroe, had een intense doodervaring op zijn zeventiende. Hij paste de blootstellingsaanpak direct daarop toe en gaf ze volledig over aan de doodsangst zodat hij het volop kon waarnemen. Zo kwam er ruimte zodat een dieper inzicht op kon komen; "Nu de dood is gekomen; wat betekent het? Wat is het dat doodgaat? Dit lichaam sterft. . . Maar met de dood van het lichaam ben ik dood? Is het lichaam ik? . . . Het lichaam sterft, maar de Geest die het overstijgt, kan niet door de dood worden aangeraakt. Dat betekent dat ik de onsterfelijke Geest ben." Zo vereenzelfde hij zich niet meer met zijn brein en kon hij die rustig alle sensaties laten ervaren vanuit de verankering in zijn bewustzijn; de waarnemer.

Belangrijke bij het radicaal overgeven aan wat er is dat dit niet agressief maar liefdevol wordt gedaan. De blokkades te zien als goedbedoelende beschermers en jezelf vergeven als ze te sterk in de weg bleken te staan.

Eerlijkheid

"Lieg vooral niet tegen jezelf. De man die tegen zichzelf liegt en naar zijn eigen leugen luistert, komt zo ver dat hij de waarheid in hem of om hem heen niet kan onderscheiden, en zo alle respect voor zichzelf en voor anderen verliest. En omdat hij geen respect heeft, houdt hij op lief te hebben, en om zichzelf zonder liefde bezig te houden en af ​​te leiden, geeft hij toe aan hartstochten en grove genoegens, en verzinkt hij in bestialiteit in zijn ondeugden, allemaal door voortdurend liegen tegen andere mensen en tegen zichzelf.", Fjodor Dostojevski in "De gebroeders Karamazov".

Liegen staat onze ontwikkeling en lange termijn geluk in de weg. Toch liegen we tegen onszelf om op korte termijn pijn te vermijden. Dat doen we om te voorkomen

• dat we ons anders voelen dan "normale" mensen, hoewel ieder mens uniek is.
• dat we ons minderwaardig voelen, hoewel we als mens beperkingen hebben.
• dat we ons kinderachtig voelen, hoewel juist ons kindsdeel ons vertelt wanneer we ons storen aan geliefden en situaties.
• dat we ons moeten inspannen, door de problemen die we tegenkomen als we onze leven en levensvisie veranderen te overdrijven.

De manieren waarop we dit doen zijn;

• De aanval is de beste verdediging. Als we bijvoorbeeld feedback krijgen, dan beschuldigen we de ander van kritiek, ongevoeligheid, druk op te leggen of zelfs dat we hun eigen problemen op ons projecteren. Door ons zo aangevallen te voelen, mijden we de uitdaging om aandacht te schenken aan de informatie die ons is aangereikt.
• Manisch gelukkig zijn om verdriet te bedekken omdat we bang zijn er door overweldigd te worden.
• Afleiding en verslaving zoals pornografie, het nieuws, drugs en werk. We weten wel dat ze niet echt geluk brengen, maar ze houden de deksel op onze geestelijke pijn.
• Gespeelde desinteresse of afkeuring over zaken die ons wel degelijk boeien of in ons spelen en daar trots over zijn naar anderen toe. Hiermee willen elke kans op een connectie te ontdekken binnen onszelf met hetgeen we bekritiseren te minimaliseren.
• Cynisme en hopeloosheid inzetten om specifieke verdriet te spreiden om niet te hoeven verkennen wat er exact aan de hand is. Dat heeft immers geen zin, want alles is toch slecht.
• Onderdrukken van specifieke boosheid over een persoon of situatie door dit om te zetten in een algemene irritatie over van alles, zodat er toch een uitlaatklep is, zonder dat we hoeven te onderzoeken waarover precies.

Radicale eerlijkheid vraagt dus het lef om kwetsbaar te durven zijn.

Radicaal accepteren heeft geen zin als we een sluier werpen over hetgeen er werkelijk is. Deze sluier, Maya genaamd in het hindoeïsme en het boeddhisme, kunnen we herkennen als we oordelen over wat er in ons afspeelt. We hebben afkeren en begeertes. Hierdoor mogen sommige verschijnselen niet in onze bewuste aandacht komen. Carl Jung spreekt over de schaduwen, die volgens hem dan via onze onderbewustzijn alsnog pogen zich te laten zien. Het lastig is om radicaal eerlijk te zijn over wat we graag wensen te denken of te voelen en wat juist niet. Hierbij kan helpen als we bewust worden van onze conditionering. Het bestempelen van een emotie als positief of negatief is door onze omgeving aangeleerd (het was voor hen wenselijk of onwenselijk). Een baby kent dit onderscheid niet, het is zonder problemen of verzet boos of verdrietig en ziet dit niet anders dan vrolijk of blij zijn. Het zijn voor een baby verschijnselen die komen en gaan en tijdelijk aandacht vragen net als honger, dorst of ander lichamelijk ongemak.

Volgens Jiddu Krishnamurti worden we 'verstoord' in onze verkenning door motieven. Deze motieven zijn gebaseerd op verworven kennis of eerdere ervaringen en zijn zaken als een antwoord willen vinden, wat we verwachten dat soelaas zal bieden of wat we willen ontvangen. Met andere woorden voor eerlijkheid dien je geen ervaring te eisen, geen verlangen (wat volgens hem een combinatie is van sensatie en gedachte) te hebben. Alleen dan is de geest vrij en kan het zichzelf helder spiegelen. Men kan verstoringen herkennen als er bijvoorbeeld moeite moet worden gedaan, moet worden geoefend of er gecontroleerd moet worden. Eerlijkheid vraagt een volledige overgave aan wat is.

Bronnen

Verdieping

De volgende open en gratis bronnen kunnen helpen bij verdere verdieping in deze materie:

Soort	Bron	Link	Beschrijving

Verwijzingen

Personen

Organisaties

Begrippen

Referenties