Onderwijs in relatie tot P2P/Toetsing aan praktijk en theorie/Vragen: vanuit NME/EDO een brug naar P2P

Vragen: vanuit NME/EDO een brug naar P2P

In de NME-onderzoeksliteratuur tekenen zich een tweetal 'stromingen' af die elk op hun manier nogal aansluiten bij dominante tendensen in het beleid en de historiek van NME (‘kwalificatie’ en ‘socialisatie’). Daarop werden kritieken geformuleerd vanuit een bekommernis om ‘emancipatie’ enerzijds en om ‘pluralisme’ anderzijds. Aangezien dat laatste op zijn beurt weer nieuwe spanningsvelden en kritieken met zich meebrengt, focust de recente NME-literatuur op ‘vernieuwing’ en vorming.De vraag kan gesteld worden of in een P2P-samenleving en binnen het P2P-leren deze spanning zich verder doortrekt of dat P2P-leren zich op een andere manier verhoudt tot die twee stromingen en de kritieken daarop.

Kwalificatie

Hoe verhoudt P2P-leren zich tot duurzame gedragsverandering?

Kan P2P-leren intrinsieke motivatie bevorderen?

Of is intrinsieke motivatie eerder een voorwaarde om P2P-leren rond duurzaamheid mogelijk te maken?

Welke vaardigheden zijn nodig voor een duurzame P2P samenleving? Hoe kan NME/EDO daartoe bijdragen?

Socialisatie

Stelt een P2P samenleving bepaalde normen/voorwaarden i.v.m. hoe men zijn rol als burger moet opnemen? Zo ja, welke?

Hoe kan NME/EDO daartoe bijdragen?

Emancipatie

Creëert P2P ruimte om de dominante, neoliberale logica achter NME/EDO te doorbreken?

Kan P2P de reproductie van “onduurzaamheid” via educatie vermijden?

Hoe zou een NME-curriculum eruit (moeten) zien in een P2P samenleving?

Pluralisme

Hoe gaat een P2P samenleving om met onzekere, complexe, gecontesteerde duurzaamheidskwesties?

Hoe komen onzekere, complexe, gecontesteerde duurzaamheidskwesties aan bod in P2P-leren?

Is de zorg voor “ecologische commons” gegarandeerd in een P2P samenleving?

Hoe komt de zorg voor “ecologische commons” aan bod in P2P-leren?

Vernieuwing/vorming

Biedt P2P-leren ruimte voor subjectwording in relatie tot “ecologische commons”?

Maakt P2P-leren het mogelijk maken om duurzaamheidskwesties grondig te bestuderen en zich ertoe te verhouden?

Legt P2P-leren in de context van duurzaamheid “iets op tafel”? M.a.w.: Hoe voorkomt P2P-leren te vervallen in ongepast relativisme?

En laat het dat dan ook weer “los”? M.a.w.: in hoeverre ligt de gewenste uitkomst van P2P- leren bij voorbaat vast?