De groep der edelgassen was nog onbekend bij het opstellen van de tabel van Mendelejev. Dat kwam doordat de edelgassen zeer moeilijk reageren, en relatief weinig voorkomen in de natuur. Daarom duurde het ook tot 1894 tot het meest voorkomende edelgas, argon, werd geïsoleerd uit lucht, waar het voorkomt met een percentage van 0,94%.
De overeenkomst van de elementen uit de edelgasgroep is de buitenste elektronenschil, die geheel gevuld is. Bijvoorbeeld de schil van helium is met de configuratie vol en neon heeft een configuratie waarmee de buitenste (tweede) schil geheel gevuld is.}
Het gevolg van het volzitten van de buitenste schil is dat er geen energie te winnen is door bijvoorbeeld twee atomen dicht bij elkaar te brengen en hun golffuncties te combineren. De lagere edelgassen helium en neon komen dan ook alleen als mono-atomaire gassen voor die geen enkele verbinding aangaan met andere elementen. Vanwege deze eigenschap stonden de edelgassen vroeger ook wel bekend als 'inertegassen'.
Van de zwaardere edelgassen krypton, xenon (en radon) zijn wel verbindingen bekend omdat de lege schillen buiten de volle schil laag genoeg in energie zijn om nog mee te kunnen doen aan combinaties die tot binding leiden. Argon neemt een tussenpositie in. Daarvan zijn excimeren bekend zoals . Dit is een kortlevend complex van argon en fluor waarvan alleen de aangeslagen toestand binding vertoont. Zodra het in de grondtoestand terugkeert valt het complex uiteen. Het excimeer wordt wel in lasers toegepast.
↑Smeltpunten - behalve van waterstof - zijn afkomstig van de Nederlandstalige Wikipedia (6 juni 2023), de pagina's van de elementen. De daarin opgegeven waarden zijn in Kelvin. Zij zijn omgerekend en naar hetzelfde aantal significante cijfers gezet.
↑Kookpunten - behalve van waterstof - zijn afkomstig van de Nederlandstalige Wikipedia (6 juni 2023), de pagina's van de elementen. De daarin opgegeven waarden zijn in Kelvin. Zij zijn omgerekend en naar hetzelfde aantal significante cijfers gezet.
↑Ontleend aan de gegevens op de Engelstalige Wikipedia (Electronegativity
↑Overgenomen uit de Engelstalige Wikipedia (Atomic radius) op 6 juni 2023. Daarin wordt verwezen naar:
Clementi, E.; Raimond, D. L.; Reinhardt, W. P.
(1967). Atomic Screening Constants from SCF Functions. II. Atoms with 37 to 86 Electrons. Journal of Chemical Physics47 (4): 1300–1307. DOI: 10.1063/1.1712084.
↑
Overgenomen uit de Engelstalige Wikipedia (Atomic radius) op 6 juni 2023. Daarin wordt verwezen naar:
Slater, J. C.
(1964). Atomic Radii in Crystals. Journal of Chemical Physics41 (10): 3199–3205. DOI: 10.1063/1.1725697.