Transmissielijnen/Inleiding: verschil tussen versies

Met transmissielijn wordt in het algemeen een verbinding aangeduid voor het overbrengen van hoogfrequente elektrische signalen of energie.

In hoogfrequente elektrische signalen dient niet alleen rekening gehouden te worden met het golf karakter van de elektro magnetische signalen.
In laagfrequente signalen wordt het verlies van de transmissie voornamelijk veroorzaakt door elektrische weerstand. In hoogfrequente transmissie komt hierbij ook verliezen die worden veroorzaakt van straling, de hoogfrequente energie wordt uitgestraald in plaats van geleverd te worden aan het eind van de transmissielijn. Een transmissielijn is qua doel tegengesteld aan een antenne die juist is ontworpen om zo veel mogelijk hoogfrequente energie uit te stralen.

Zodra de lengte van een elektrische verbinding groot is in vergelijking met de golflengte van het over te brengen signaal (vuistregel: groter dan eentiende van de golflengte), ontstaat tussen beide zijden van de verbinding een niet te verwaarlozen faseverschil, waarmee in het ontwerp rekening dient te worden gehouden.

Gangbare transmissielijnen zijn coaxiaalkabels (coax-kabels), lintlijnen al dan niet getwist, en golfpijpen e.d. Voor een goede werking moeten ze verliesarm zijn en zodanig geschakeld dat het signaal of de energie optimaal wordt overgedragen. Wij behandelen transmissielijnen in de vorm van coaxiaalkabels en lintlijnen. Zulke lijnen hebben over hun lengte een homogene structuur en bestaan uit twee geleiders op gelijke afstand van elkaar, met tussen de geleiders een diëlektricum (eventueel gewoon lucht).