Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Religie: verschil tussen versies

Zo was er een blad in omloop dat was bedrukt met de afbeelding van [[w:Onze-Lieve-Vrouw van Smarten|Maria van smarten]], bedroefd peinzend over het leven van Christus en omgeven door korte stukjes tekst en tekens. Deze tekens waren een soort [[w:idiogram|idiogrammen]] of [[w:rebus|rebussen]] die gebeurtenissen uit het leven van Christus kernachtig samenvatten. Door de afbeeldingen, teksten en tekens als leidraad te gebruiken, kon men al deze gebeurtenissen uit het leven van Christus door zijn hart laten gaan en daardoor gevoelens van vroomheid ervaren.

 

 

Rond 1300 stopten schilders en beeldhouwers ermee om Christus af te beelden als een koning en begon men hem af te beelden als een mens. Als hij aan het kruis hing, beeldden de kunstenaars zijn lijden uit. Als men mediteerde, probeerde men zich het lijden van Christus voor de geest te halen. Op veel van de plaatjes die mensen bij zich droegen, werden de instrumenten getoond waarmee hij gemarteld was: de zweep, de doornenkroon en de spijkers. Ook werden de vijf wonden en de gapende wond in zijn zijde getoond. De mediterende herleefde in tranen elke episode van het lijdensverhaal. Men aanschouwde het zweet en het bloed, de slagen in het gezicht, de striemen van de zweep, de bespotting en het spuwen, het inslaan van de spijkers, het oprichten van het kruis, de bittere spons waarmee de dorst gelest werd en de gruwelijke dood. Men probeerde innerlijk na te bootsen wat Christus had moeten doormaken.