Ab Urbe Condita/Ab excessu Lucretiae: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k titel 'Ab excessu Lucretiae' gewijzigd in 'Ab Urbe Condita/Ab excessu Lucretiae': volgens help:boekstructuur |
links |
||
Regel 1:
{{Bladeren3|Geschiedenis van Rome|''Ab Urbe Condita''|Ab Urbe Condita/Ab excessu Lucretiae|''Ab excessu Lucretiae''|Ab Urbe Condita/Ab excessu plebis Romani|''Ab excessu plebis Romani''}}
{{Bronnen|[[s:Titus Livius|Titus Livius]]<br>[[s:Velleius Paterculus|Velleius Paterculus]]<br>[[s:Cassius Dio|Cassius Dio]]}}
De koningstijd kent zijn einde met de zelfmoord van Lucretia, na haar aanranding door de zoon van Tarquinius Superbus. Hierop zullen haar man Lucius Tarquinius Collatinus en Lucius Iunius Brutus in opstand komen tegen de monarchie en een aristocratische republiek voor in de plaats stellen. Zij worden gezegd de eerste consuls geweest te zijn. Het is echter waarschijnlijker dat het ''imperium'' van de koning, dat nu vacant was, werd opgenomen door de ''praetor maximus''. Deze was in de koningstijd al de voornaamste ambtenaar en stond net onder de koning.
==Aristocratie of democratie?==
{{Excursie|''[[Ab Urbe Condita/Res publica Romana|Res publica Romana]]''<br><small>De Romeinse republiek</small>}}
De Romeinse republiek was een aristocratische oligarchie, die steunde op een zekere vorm van ambtsadel. Eens ''quaestor'' geweest, werd men opgenomen in de senaat, het belangrijkste wetgevend orgaan in Rome. Zolang Rome een stadstaat bleef, kon deze senaat haar beslissingen doordrukken. Toen Rome echter uitgroeide tot een staat en nog later tot een wereldrijk moest de senaat inboeten aan macht ten voordelen van haar magistraten.
| |||