Linux Systeembeheer/Netwerkinstellingen configureren: verschil tussen versies

[[Afbeelding:GUI7.png|300px|none]]

 

Het TLS-protocol laat cliënt / server-applicaties over een netwerk communiceren op een manier ontwikkeld om afluisteren en manipulatie te voorkomen.

Een TLS cliënt en server onderhandelen over een stateful verbinding door middel van een handshaking procedure. Tijdens deze handshake, de cliënt en server eens worden over verschillende parameters gebruikt om de verbinding van de beveiliging vast te stellen.

Als een van de bovenstaande stappen niet lukt, de TLS-handshake mislukt en de verbinding wordt niet gemaakt.

Ondernemingen die de veiligheid van TLS willen, maar gebruik maken van legacy authenticatie methoden of token-gebaseerde authenticatie methods, zullen waarschijnlijk kiezen voor TTLS.

TTLS is in wezen een uitbreiding van TLS. De authenticatie van TLS is typisch wederzijds. Beide partijen te verifiëren elkaar. TTLS-verificatie gebruikt certificaten de server kant te verifiëren en een eenvoudiger methode om de authenticiteit van de cliënt te controleren, met behoud van een vergelijkbare veiligheidseigenschappen, zoals de wederzijdse. TTLS is in feite beter dan TLS in ten minste 1 manier: Een afluisteraar kan niet eens de identiteit van de gebruiker zien, want het wordt alleen verzonden nadat de TLS-tunnel is gevestigd.

Het grootste nadeel van TTLS is dat de Internet-gemeenschap nog niet akkoord heft bereikt om dit, als de beste aanpak voor omgevingen waar digitale certificaten zijn niet beschikbaar zijn, te gebruiken. Een ander voorstel van de IETF is PEAP (Protected EAP), die veel van dezelfde problemen als TTLS oplost.

 

PEAP is een nieuw lid van de protocolfamilie Extensible Authentication Protocol. PEAP gebruikt TLS voor het maken van een gecodeerd kanaal tussen een geverifieerde PEAP-client, bijvoorbeeld een draadloze computer, en een PEAP-verificator, bijvoorbeeld een IAS- of RADIUS-server (Remote Authentication Dial-In User Service). PEAP geeft geen verificatiemethode aan, maar voorziet in aanvullende beveiliging voor andere EAP-verificatieprotocollen, die kunnen gebruikmaken van het gecodeerde kanaal dat door PEAP met TLS is gemaakt. PEAP wordt gebruikt als verificatiemethode voor draadloze 802.11-clientcomputers, maar wordt niet ondersteund voor VPN- of andere RAS-clients.

PEAP voorziet op de volgende manieren in uitbreiding van de EAP-protocollen en betere netwerkbeveiliging:

# Beveiliging tegen de implementatie van een niet-geverifieerd draadloos toegangspunt (Wireless Access Point of WAP) wanneer de EAP-client het certificaat van de IAS-server verifieert.

# Snel opnieuw verbinding maken, waardoor er minder vertraging optreedt tussen een verificatieaanvraag van een client en het antwoord van de IAS- of RADIUS-server, en draadloze clients verschillende toegangspunten kunnen gebruiken zonder herhaling van verificatieaanvragen. Eens de methode gekozen is kunnen de certificaten, identiteiten en wachtwoorden worden ingevuld.

===== Derde tabblad =====

Het voorlaatste tabblad behandelt de IPv4 instellingen. Als eerste kiezen we de DHCP instellingen. Normaalgezien staat deze op automatisch, maar kunnen deze ook handmatig instellen als de machine laten werken als DHCP server. In dat geval moeten we een statisch ip-adres, netmask en gateway invullen.