|
}}
Een '''partnerstaat''' (of faciliterende staat) is een staatsvorm die haar burgers toelaat om aan zelforganisatie te doen. Ze maakt dit mogelijk door de omstandigheden te creëren en de infrastructuur te bieden die nodig zijn om mensen zelf aan te zetten tot het nemen van beslissingen. Anders gezegd: ze facilitertfaciliteert (Lievens, 2013).
== Partnerstaat en P2P==
De opkomende p2pP2P-beweging doet stemmen opgaan voor een transformatie van de huidige staatsvorm naar het idee van de partnerstaat. Momenteel leven we immers in een welvaartstaat, waarbij de overheid vanuit een centrale positie beslissingen neemt over socio-economische kwesties. Dit model heeft een zeer sturende functie die het niet alle burgers toelaat om in hun activiteiten waarde te scheppen voor de maatschappij.
In het partnerstaat-model daarentegen zorgt de overheid voor de randvoorwaarden, zodatkunnen burgers wel samen waarde naar voren brengen, waarvan de gehele gemeenschap profiteertprofiteer, doordat de overheid de randvoorwaarden hiervoor schept. Deze staat danwordt zo meer dan de som van de individuen en behartigt de algemene belangen van de gemeenschap.
Hoewel vandaag de dag her en der in de wereld kenmerken van partnerstaten te herkennen zijn, kan men nog niet spreken over partnerstaten op het niveau van de natiestaatnationale overheden. Volgens Michel Bauwens is er nog een lange weg te gaan vooraleer een staat effectief de overgang maakt naar het nieuwe model. Hij stelt deze mogelijke overgang voor a.d.h.v. een strategie met drie verschillende fasen. Deze fasen voglen elkaar niet noodzakelijk achtereenvolgens op, maar worden wel allemaal op de een of andere manier doorlopen.
# Eerst en vooral moet er een menselijk draagvlak zijn dat zich achter dit vernieuwende idee wil scharen. Dit kan volgens Bauwens allen maar door het netwerk van p2pP2P-sympathisanten te laten groeien.
# Zodra er voldoende mensen voorstander zijn van de ideeën, kan hetP2P ook op de politieke agenda’s geplaatst worden van verschillende partijen. Hierdoor kan er een nieuwe politieke meerderheid gecreëerd worden, een coalitie die de commons verdedigt.
# Tot slot begint het echte proces van de transformatie van de staat tot een partnerstaat. Op veel vlakkan van de samenleving zal een sterke decentralisering gebeuren, waardoor zelforganisatie van de burgers primeert. Dit zal bereikt worden via de idee van echte democratie, de idee van diepe participatienparticipatie, enz. (p.119)
De partnerstaat is volgens Bauwens dus een verder gedemocratiseerde staat (een [[Onderwijs_in_relatie_tot_P2P/Polyarchie|polyarchie]]) volgens Bauwens. Meer bepaald de participatieve democratie wordt gestimuleerd: iedereen die bepaalde gevolgen ondergaat, krijgt medezeggenschap. In concreto kan het gaan van inspraak in productieprocessen tot de [[Onderwijs_in_relatie_tot_P2P/Commonificatie_van_openbare_diensten|commonificatie van publieke goederen]].
Deze transformatie is nodig om op beleidsniveau de p2pP2P-gedachten te verankeren. Bauwens meent immers dat p2pP2P niet zonder staat kan, er is een apparaat nodig dat het algemeen belang nastreeft, de markt reguleert, de openbare veiligheid reguleert en de vorming van commons en zelfproductie bevordert. P2pP2P ziet het als én-én: én een krachtige beweging van onderop én een krachtig beleid van bovenaf. Het is dus niet hetzelfde als een terugtrekkende overheid, waarbij zoveel mogelijk regels en wetten gemeden worden en dus ook geen ondersteunend kader wordt geboden bijvoorbeeld inzake infrastructuur (Lievens, 2013).
==Voorbeeld==
| 