Onderwijs in relatie tot P2P/Sociale economie en solidariteitseconomie: verschil tussen versies

Sociale economie en solidariteitseconomie hebben net zoals het begrip economie zelf reeds een hele geschiedenis achter zich. De Mey, Bredaet en Van Landeghemal. (2008) proberen ons hier een beeld van te schetsen in hun studie over de organisatie en ontwikkeling van sociale economie. De Mey et al. (2008) stellen dat het begrip sociale economie veel ruimer is dan de huidige invulling die eraan gegeven wordt, namelijk de integratie van risicogroepen en kansengroepen.

Deze verenigingen kwamen in praktijk echter altijd neer op de keuze tussen door de Staat erkende groeperingen die bepaalde privileges kregen of illegale verzetsgroepen die onderdrukt werden door de Staat. Pas in 1831 komt er in België een grondwet die burgers het recht op vrije vereniging toestaat. Ondanks deze wet duurt het toch nog tot het einde van de 19de eeuw voordat er juridische kaders worden uitgeschreven voor verenigingen die later de basis zullen vormen voor de moderne sociale economie (De Mey, Bredaet & Van Landeghemal., 2008).

De huidige moderne economie ontstond als een reactie tegen de industriële revolutie. Deze revolutie betekende een enorme kost voor de mensheid en het sociale aspect werd achteruit geschoven om het economische meer voorrang te geven. De bevolking geloofde dat door de industriële revolutie de verhoudingen in de samenleving eerlijk verdeeld waren op basis van arbeidsklasse en kapitaal. Men werd blind voor de oneerlijke verdeling binnen de maatschappij, de gapende kloof tussen de arbeidersklasse en de bezittende klasse en de mensonwaardige arbeidsvoorwaarden die dit met zich meebracht. (De Mey et al., 2008).

De sociale economie was destijds een samenraapsel van alle grote ideologieën, waardoor er geen echte duidelijke oorsprong kan gegeven worden. Dit samenraapsel zorgde er echter wel voor dat het begrip sociale economie een veel ruimere invulling had dan het nu heeft. Met de opkomst van het kapitalisme werd de sociale economie meer en meer verdrongen. De verzorgingsstaat nam veel functies van de sociale economie over, waardoor deze zijn functie verloor. Hierdoor moest de sociale economie op zoek gaan naar een nieuwe invulling. Deze kwam er in de jaren ’70. Onze samenleving had te kampen met blijvende hoge werkeloosheid, een toenemend afval- en milieuprobleem en groeiende armoedecijfers. De overheid vond geen oplossing en steeds meer burgers verenigden zich om zelf een oplossing te zoeken. De sociale economie had hierdoor zijn nieuwe invulling en functie gevonden: een antwoord proberen te formuleren op de huidige maatschappelijke problemen. (De Mey et al., 2008).