Onderwijs in relatie tot P2P/Metagovernance: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 30:
Volgens Kenis & Provan (2008) gaat het bij een netwerkgerichte bestuursvorm om het verbinden en delen van informatie, activiteiten, middelen of competenties tussen 3 of meer organisaties om samen een outcome te bewerkstellen. Concreet gaat het hierbij dus over diensten en producten die het resultaat zijn van een samenspel van verschillende organisaties. Zo heeft de overheid bijvoorbeeld een netwerk voor crisisbeheersing.
 
Een netwerkgerichte bestuursvorm sluit nauw aan bij de beginselen van een P2P-samenleving. Maar toch zal een P2P-samenleving hier niet zomaar tot stand kunnen komen in deze bestuursvorm. Provan & Kenis (2008) beschrijven 4 factoren (vertrouwen, aantal netwerkleden, doelconsensus en behoefte aan netwerkcompetenties) die bepalend zijn voor een effectieve netwerkgerichte bestuursvorm enmaar bij deze factoren stuit P2P soms op problemen. Zo zeggen Kenis & Provan (2008) dat een netwerkgerichte bestuursvorm het best werkt als er een klein netwerk aanwezig is. Het kan namelijk zijn dat er bepaalde problemen opduiken in een P2P-samenleving. Zo kan er bijvoorbeeld een grote dualiteit ontstaan in het eens enof oneens zijn met een bepaalde methodiek voor houtzagen. Om deze problemen op te lossen zeggen Kenis & Provan (2008) dat een face-to-face- participatie (= een overleg over een bepaald onderwerp waarbij verschillende partijen elkaar zien en horen) noodzakelijk is. Maar als je met een enorm groot netwerk zit, wat het geval is in een P2P-samenleving, wordt ditface-to-face bijnaparticipatie onmogelijk.
Voor een P2P-samenleving lijkt deze bestuursvorm het meest passend te zijn. Bij P2P gaat het erover om informatie voor iedereen toegankelijk te maken en dit met elkaar te delen. Bovendien kan iedereen aan een bepaald idee of onderwerp zijn inzichten bijdragen (Bauwens, 2013). Het is dus laagdrempeliger en uitgebreider omdat het hier niet enkel over het samenwerken en kennis delen van organisaties gaat, maar over een samenwerking tussen verschillende individu's en het delen van hun kennis.
 
Maar toch zal een P2P-samenleving niet zomaar tot stand kunnen komen in deze bestuursvorm. Provan & Kenis (2008) beschrijven 4 factoren (vertrouwen, aantal netwerkleden, doelconsensus en behoefte aan netwerkcompetenties) die bepalend zijn voor een effectieve netwerkgerichte bestuursvorm en bij deze factoren stuit P2P soms op problemen. Zo zeggen Kenis & Provan (2008) dat een netwerkgerichte bestuursvorm het best werkt als er een klein netwerk aanwezig is. Het kan namelijk zijn dat er bepaalde problemen opduiken in een P2P-samenleving. Zo kan er bijvoorbeeld een grote dualiteit ontstaan in het eens en oneens zijn met een bepaalde methodiek voor houtzagen. Om deze problemen op te lossen zeggen Kenis & Provan (2008) dat een face-to-face- participatie (= een overleg over een bepaald onderwerp waarbij verschillende partijen elkaar zien en horen) noodzakelijk is. Maar als je met een enorm groot netwerk zit, wat het geval is in een P2P-samenleving, wordt dit bijna onmogelijk.
 
Uit wat hierboven beschreven is, is het dus duidelijk dat de rol van bestuursvormen in P2P niet onderschat mag worden. De vorm van het bestuur heeft heel wat invloed op de mogelijkheid om tot een P2P samenleving te komen. Hoe de bestuursvormen zich verder ontwikkelen en hoe de relatie tussen verschillende bestuursvormen groeit, kan een P2P proces vereenvoudigen of bemoeilijken.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.