Onderwijsprofessional/Persoon/Kornelis Posthumus: verschil tussen versies

Prof. Dr. Kees Posthumus stoelde zijn onderwijsideeën niet alleen op wetenschappelijk onderzoek, maar ontleende die vooral aan zijn werk als scheikunde leraar en later rector aan het Christelijk Lyceum te Bandoeng (tussen 1933 en 1942) en onderwijsfuncties aan andere scholen in het middelbaar en voorbereidend hoger onderwijs (zoals de HBS christen in Leiden). Hij was eveneens betrokken bij het werk van een ‘politieke studiegroep’ in Indië die al tijdens de kamptijd (hij was geïnterneerd in de strafgevangenis ‘Soekamsikin’ bij Bandoeng en in kampen te Tjimahi) intensief overleg voerde over de mogelijke toekomst van Indië uitgaande van de opvatting dat het revolutionaire nationalisme geen Japanse creatie was, maar veel dieper geworteld zat. Deze politieke bewogenheid uitte hij als een buitenlands correspondent voor de Groene Amsterdammer (1947 en 1948) waar hij zich uitspreekt tegen de eerste politionele acties tegen de Indonesische onafhankelijkheidsbeweging. Hij was van 1946 tot 1950 decaan van de Faculteit van Technische Wetenschap van de Universiteit van IndonesieIndonesië te Bandoeng, waar hij tot 1955 professor in de chemie bleef. Nadat hij vervolgens in dat zelfde jaar toetrad tot het Raadgevend Comité voor de oprichting van de Technische Hogeschool Eindhoven en daar vanaf september het daarop volgende jaar als professor in de chemie aantrad, werd hij uiteindelijk Rector Magnificus van die onderwijsinstelling (1961-1968). Eind jaren zestig was hij Nederlands regeringscommissaris voor het Wetenschappelijk Onderwijs, met als taak het doen van voorstellen om het bestaansrecht daarvan zeker te stellen.