Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Wellevendheid: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 172:
Courtin (in 1671) en de la Salle (in 1705) hadden geprobeerd om de wellevendheid voor te stellen als een deugd, zelfs als een vorm van christelijke naastenliefde. Courtin weidde lang uit over het verschil tussen de echte wellevendheid die uit de christelijke naastenliefde voortkwam en de valse, gemaakte, misleidende wellevendheid.
Rond 1690 toen al veel mensen de wellevendheid beheersten, had de aristocratie de wellevendheid al lang afgewezen als zijnde onnatuurlijk, en de elite besliste nu eenmaal over wat natuurlijk en onnatuurlijk was. De echte aristocratie, vond ze, had stijl en vrijheid van optreden dat zich aan elk gezag onttrok. Tussen 1693-1696 verschenen er sarcastische boeken met teksten als: "de burgermensen, de provincialen, de schoolfrikken: het zijn meesters in het maken van buigingen, ze overladen je met hun
Rond 1750 vond men de wellevendheid niets anders meer dan een vorm van beleefdheid. Iets dat de omgang tussen de mensen vergemakkelijkte. [[w:Sébastien Mercier|Sébastien Mercier]] stelde: "zonder die slimme leugen zouden de mensen elkaar naar het leven gaan staan". De [[w:encyclopédie|encyclopédie]] stelde dat de wellevendheid de buitenste laag van het sociale gedrag vormde en alleen belangrijk was voor mensen van een lagere stand.
| |||