Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Parijs: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ISBN in sjabloon |
Lintfouten: Verouderde HTML-elementen |
||
Regel 1:
{{Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795}}
<
==Bevolking==
De bevolking van [[w:Parijs|Parijs]] bestond voornamelijk uit armen. Dat was niet verwonderlijk want hele volksstammen van arme boeren, handarbeiders en dagloners trokken van het platteland naar het drukke en lawaaierige Parijs omdat ze hoopten daar werk te vinden.<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Boerderijen#Huizen van de armsten|En als de honger te groot werd, gingen ze in groepen aan het zwerven, naar andere streken en vooral naar de stad.]]</ref>
Anderen werkten 's zomers op het platteland en in de winter in Parijs. Veel ouders op het platteland stuurden hun kinderen als ze een jaar of acht, negen, tien waren, naar Parijs om daar een vak te leren bij een meester-ambachtsman, een winkelier of een koopman. En als die kinderen daar een leven hadden opgebouwd, wilden ze liever hun familie laten overkomen naar Parijs dan zelf naar het platteland terug te gaan.
Regel 34:
De winkeliers hadden hun waren uitgestald in kraampjes op de straat en de ambachtslieden en hun gezellen hadden een deel van hun werkbanken op straat gezet om daar te werken. Gezellen en leerlingen zaten niet de hele dag binnen opgesloten, ze hadden contact met de klanten. Als de meester en zijn werklieden ruzie hadden, wist de hele buurt ervan. Voorbijgangers konden in één oogopslag zien of het in een werkplaats netjes was of een troep. Er was veel concurrentie en soms probeerden de ambachtslieden en de winkeliers elkaar klanten af te snoepen.
Ook het kind speelde op straat. Veel kinderen werden al jong, soms al als ze zeven waren, uitbesteed als leerjongen bij de meester van een werkplaats of winkel.<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Adolescentie|Adolescentie]]</ref>
==Politiecommissaris==
Regel 46:
*Ze stelden gerechtelijke dagvaardingen en processen-verbaal op.
*Als ze iemand op heterdaad op een misdrijf betrapten, verrichtten ze arrestaties, ondervroegen de crimineel, sloten hem op en stelden een gerechtelijk onderzoek in.
*Ze deden onderzoeken als ouders zich door hun kinderen te schande gemaakt voelden.<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Goede naam en lettres de cachet#Eerverlies voor de familie|Eerverlies voor de familie, Lettres de cachet en Politie]]</ref>
De commissaris hield kantoor in zijn eigen huis. De buitenmuren daarvan hingen vol met aanplakbiljetten, [[w:ordonnantie|ordonnanties]], koninklijke [[w:edict|edicten]], vonnissen, en aankondigingen van publieke bestraffingen. Gewone mensen plakten daar ook nieuwtjes aan en advertenties over verloren zaken, soms ook een anonieme aanklacht tegen een medeburger.
Regel 55:
==Bron==
Geschiedenis van het persoonlijk leven. Van de renaissance tot de Verlichting.
Onder redactie van [[w:fr:Philippe Ariès|Philippe Ariès]], [[w:fr:Georges Duby|Georges Duby]] en [[w:fr:Roger Chartier|Roger Chartier]].
{{ISBN|90-5157-018-x}}
1986 Editions du Seuil, Paris
1989 Agon, Amsterdam
*Betreffende hoofdstuk geschreven door: [[w:fr:Arlette Farge|Arlette Farge]], [[w:fr:Centre national de la recherche scientifique|Centre national de la recherche scientifique]].
==Noten==
{{
▲{{sub}}
| |||