Gebruiker:Jcwf/Zandbak/Scheikundeboek: verschil tussen versies

Aan het einde van de 19de eeuw werden er echter een aantal experimenten gedaan die niet met dit alleen-een-golf idee te verklaren zijn. Een voorbeeld daarvan is het fotoëlektrisch effect. Dit verschijnsel treedt op wanneer je een stuk metaal -liefst in vacuüm- beschijnt met licht van één golflengte (''monochromatisch licht''). Bij sommige kleuren licht treden er dan elektronen uit het metaal die de lege ruimte invliegen. De vaart waarmee ze dat doen (hun kinetische energie) hangt rechtstreeks af van de frequentie van het gekozen licht. Bovendien is er een soort drempelwaarde: onder een zekere frequentie gebeurt er niets. Men noemt deze drempelwaarde de ''werkfunctie'' Φ. Hij verschilt van metaal tot metaal. Wat de aanhangers van de allee-een-golf theorie bijzonder verbaasde is dat de kinetische energie van de kleur (frequentie) afhangt, in plaats van de felheid (intensiteit) van het licht. Wanneer deje het licht intenser maakt krijg je gewoon meer elektronen vrij, maar hun energie verandert niet.