Wikijunior:Kriebelbeestjes/Bidsprinkhaan

Terug naar de startpagina

Bidsprinkhaan Wat is dit voor beestje? De bidsprinkhaan is een insect dat leeft in warme gebieden. In België komt één soort in kleine populaties voor: de Europese bidsprinkhaan (Mantis religiosa). De bidsprinkhaan is ondanks zijn naam geen echte sprinkhaan, hij is namelijk familie van de kakkerlak. Echte sprinkhanen leven van planten, terwijl bidsprinkhanen leven van kleine dieren. Hoe ziet dit beestje eruit? De bidsprinkhaan kan ongeveer 5 tot 10 centimeter lang worden. De kleur is groen of bruin. Het lichaam is smal, de kop is driehoekig en klein maar de ogen zijn juist groot. De achterste vier poten zijn de looppoten, de voorste twee zijn de grijppoten. Ze zien er opvallend uit, net alsof het dier bidt. Waar vind je dit beestje? De bidsprinkhaan leeft tussen de bladeren in struiken en bomen, waar hij door de kleur niet opvalt. Hij blijft doodstil zitten, en is daarom moeilijk te vinden. Als het waait, wiegt de bidsprinkhaan zelfs met de wind mee, om niet op te vallen. De meeste soorten leven in droge, warme streken, maar er zijn ook soorten die in moerassen leven. In Nederland komen ze niet voor, behalve als huisdier. Wat eet het? De bidsprinkhaan eet andere insecten of larven van insecten, die gevangen worden met de grijppoten. Deze voorpoten zijn veel groter dan de andere poten en hebben vele kleine stekeltjes om de prooi vast te houden. Meestal wordt eerst de kop van de prooi afgeknaagd, zodat deze niet meer tegenstribbelt of de bidsprinkhaan kan bijten.Soms eten ze zelfs elkaar op. Hoe groeit het op? Het vrouwtje zet haar eitjes af in een schuim-achtige bal. De jongen lijken op de volwassen dieren en worden nimfen genoemd. Ze zijn zeer kannibalistisch en eten hun broertjes en zusjes op. Ze vervellen ook meerdere keren, deze fasen noem je L, bijvoorbeeld L1 is de eerste vervelling. Hoe verdedigt het zichzelf? De bidsprinkhaan zal proberen weg te vliegen of te hupsen (ze kunnen niet echt springen zoals een sprinkhaan) bij gevaar of met de grijppoten 'slaan'. Sommige soorten hebben felgekleurde vleugels die plotseling opengeslagen worden om de vijand te laten schrikken. Soms zitten daar vlekken op die op ogen lijken, zoals vlinders dat ook kunnen hebben. Wat is er speciaal aan dit beestje? Het mannetje wordt vaak opgegeten door het vrouwtje na de paring. Dit lijkt zielig, maar een mannetje kan maar één keer paren en heeft daarna niks meer om te doen. Als hij niet wordt opgegeten, sterft het mannetje al snel na de paring. Als hij wel wordt opgegeten, heeft het vrouwtje meteen na de paring een voedzaam maaltje, wat goed is voor de ontwikkeling van haar eitjes. Dit is eigenlijk ook weer goed voor het mannetje, omdat de kans zo groter is dat zijn eitjes uitgroeien tot volwassen bidsprinkhanen. Is het gevaarlijk? De bidsprinkhaan is voor een mens ongevaarlijk. De stekels op de poten worden gebruikt om een prooi vast te houden en niet om te prikken. De kaken zijn te klein om een mens te verwonden. Afbeeldingen De paring, het mannetje is bruin. Een bidsprinkhaan heeft een hommel gevangen. Tropische soorten zien er soms bijzonder uit. De felgekleurde vleugels dienen om af te schrikken.

Meer voor in de klas!

Alles om een spreekbeurt te geven. Lesmateriaal voor leerkrachten.