Ernest Hemingway/Invloed

Hemingways nalatenschap aan de Amerikaanse literatuur is zijn stijl: elke schrijver na hem kon er niet omheen om hem ofwel te imiteren ofwel zich tegen hem af te zetten.

Ernest Hemingway won de Nobelprijs voor de Literatuur in 1954, maar zijn vermogen om de literatuur van zijn tijd diepgaand te beïnvloeden was al lang daarvoor duidelijk merkbaar. Nadat hij in 1926 zijn reputatie had gevestigd met de publicatie van The Sun Also Rises, werd hij de woordvoerder van de naoorlogse (WOI) generatie. Het effect van zijn stijl werd in de jaren 1930 tot de jaren 50 wereldwijd voelbaar.

Hemingway wordt nu algemeen beschouwd als een van de invloedrijkste 20e-eeuwse schrijvers. Zijn boeken, die in meer dan 35 talen werden vertaald, hadden behalve op Amerikaanse en Britse schrijvers, ook een diepgaande invloed op moderne Europese schrijvers zoals Jean-Paul Sartre, Albert Camus en Heinrich Böll. Zijn sobere, precieze en levensechte schrijfstijl beïnvloedde ook hard-boiled-auteurs als Dashiell Hammett, John O'Hara en Norman Mailer, en onder meer de Afro-Amerikaanse schrijver Ralph Ellison noemde Hemingway als zijn belangrijkste model. Hemingways manier van schrijven had ook een directe invloed op J.D. Salingers werk en dat van vele anderen.