Nederlandse geschiedenis/De Habsburgers

De zoon van Maximiliaan en Maria, Filips de Schone, trouwde met een Spaanse prinses. Dit zou tot gevolg hebben dat Habsburgers een rijk opbouwden dat bestond uit drie delen: een Oostenrijks, een Spaans en een Nederlands deel.

De Oostenrijkse, Spaanse en Bourgondische gebieden kwamen via Maximiliaan bij overerving terecht bij zijn kleinzoon Karel V. Karel was in 1500 in Gent geboren en werd later ook nog keizer van het Heilige Roomse Rijk. Toch moest hij voor een klein deel van zijn Zeventien Provincieën (Vlaanderen bijvoorbeeld) nog steeds trouw zweren aan zijn rivaal de Franse koning. Beide vorsten waren het wel eens dat dat uit de tijd was en in de Pragmatieke Sanctie werd er besloten dat alle zeventien gewesten losgemaakt werden van zowel Frankrijk als het Duitse Rijk. Karel had zoals alle vorsten van zijn tijd zijn zinnen gezet op het versterken van zijn persoonlijke macht, maar vooral met de grote steden van het Zuiden had hij het niet makkelijk en de tegenzin tegen zijn politiek nam langzamerhand toe. Gelre blijft onder hertog Karel van Gelre lang buiten zijn rijk en pas in 1543 werd Karel ook Hertog van Gelre. In de zestiende eeuw nam een deel van bevolking van de Nederlanden deel aan de reformatie (hervorming) en werd dus protestant. Filips II, zoon van Karel V, was strikt katholiek, en hij had hier dus ernstige bezwaren tegen. Hij was ook meer Spaans- dan Nederlandsgezind (hij is alleen in het begin van zijn regering in de Lage Landen geweest), terwijl zijn vader was opgegroeid in Gent en heer der Nederlanden was geworden voordat hij koning van Spanje werd. Uiteindelijk liep dit uit op de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648).