Papier/Drogen van papier

Nadat de papierbaan de perspartij verlaten heeft, is het vastestofgehalte ongeveer 45 tot 50%. Om het papier nog verder te drogen, moet het restant water uit het papier gehaald worden door verdampen. Dit is het duurste gedeelte van de papiermachine; ten eerste omdat de droogpartij veel plaats nodig heeft, en ten tweede omdat het maken van de stoom die nodig is om het papier te drogen, veel energie kost. De droogpartij bestaat uit meerdere secties van droogcilinders, die gezamenlijk tot wel 150 meter lang kunnen zijn. Een cilinder wordt zo opgebouwd dat de warmteoverdracht van de stoom naar het papier wordt geoptimaliseerd; er bevinden zich bijvoorbeeld rillen in de cilinder die een optimale dikte van het condensaat garandeert; een laagje condensaat verbetert de warmteoverdracht van de stoom naar het staal van de cilinder. Tijdens het productieproces wordt continu stoom toegevoerd en condensaat afgevoerd. Het condensaat ontstaat doordat de warmte van de stoom wordt overgedragen aan het water in het papier, waardoor de stoom condenseert. Het condensaat wordt afgevoerd met syphons, die het water uit de cilinder scheppen en afzuigen. De temperatuur van de cilinder wordt geregeld door de druk. Elke verhoging van de druk met één bar binnen de droogcilinder leidt tot een verhoging van de cilinderoppervlaktetemperatuur met 10°C. De temperatuur wordt opgevoerd van cilinder tot cilinder, zodat een optimale droogcurve ontstaat. De eerste cilinders zijn voor het opwarmen van het papier, waarna de verdamping bij de volgende cilinders plaatsvindt. Een verbetering van de warmteoverdracht (en dus het droogproces) wordt nog verkregen, door het papier met oneindige droogvilten tegen de droogcilinder aan te drukken. Het water dat opgenomen wordt in de droogvilten moet dan weer uit de vilten verwijderd worden in het gedeelte waar de baan weer terugloopt naar de eerste droogcilinder. Meestal krijgt het gevormde papier, nadat het gedroogd is nog een nabehandeling, een verlijming van de oppervlakte. Dit gebeurt dan met een zetmeeloplossing. Een alternatief voor de lijmbehandeling is een veredeling. Bij de veredeling wordt dan een mengsel van pigmenten (meestal calciumcarbonaat en/of kaolien) met een bindmiddel als polyvinylalcohol of carboxymethylcellulose op het papier gestreken. Door deze behandeling wordt het papier weer nat, zodat het nogmaals gedroogd moet worden in de nadroogpartij. De droogcilinders zijn in secties verdeeld. Dit is noodzakelijk om de spanning van de papierbaan te regelen. Door het drogen zal het papier krimpen en daardoor moet de snelheid in navolgende secties lager zijn dan in de eerste sectie. De baanspanning is belangrijk omdat anders het productieproces onderbroken kan worden door een papierbreuk. Een papierbreuk is de nachtmerrie van elke papiermaker. Yankeecilinder Een alternatieve droger, dat veel ingezet wordt bij de productie van tissue, is een zogenaamde yankeecilinder. Dat is een grote droogcilinder, waar de papierbaan gedroogd wordt en aan het einde afgenomen wordt.

> Volgende: Nabehandeling van papier Samenvatting .. Citaat ..

> Volgende pagina: Nabehandeling van papier