Aan het gesprek zelf nemen behalve Socrates ook de sofisten Protagoras , Hippias en Prodicus vooral actief deel. Ze discussiêrendiscussiëren over de aard van de deugd of goedheid, wat het is en hoe het kan worden verworven. Protagoras argumenteert dat deugd, net als gelijk welke andere eigenschap ''verworven'' kan worden. De dialoog eindigt met de conclusie dat alle deugden essentieel zijn terug te brengen tot een en dezelfde deugd, die gebaseerd is op het Goede. De tweede conclusie is dat ''deugd'' hetzelfde is als ''kennis''. Wie kennis bezit zal niet vrijwillig het kwade doen. Tijdens de dialoog wordt ook een gedicht voorgedragen van ''Simonides'', een lofrede aan 'de goede mens', wat meteen ook de enige bron is van diens werk.
[[Bestand:Arete in Ephesus.jpg|thumb|left|Arete, gepersonifieerd als godin, zuster van Harmonia. ]]
