Italiaanse renaissance/Introductie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aanvulling |
Toelichtende tekst in linker kolom |
||
Regel 1:
{{Italiaanse renaissance}}
{| width=40% align=left border=0 cellpadding=20 cellspacing=20 style="margin-left:1em;margin-bottom:1em; background:#E1E2B2; border:20px solid white"
[[Bestand:Sandro Botticelli 046.jpg|400 px|left|thumb|Sandro Botticelli, ''De geboorte van Venus'', 1485]]▼
|- align=left
|'''renaissance'''<p>
----
Het Franse woord ''renaissance'' betekent ''wedergeboorte''. Het equivalent hiervan is het Italiaanse ''rinascita'',<ref>Het moderne Italiaanse woord voor "renaissance" is ''Rinascimento''</ref> een begrip dat [[w:Giorgio Vasari|Giorgio Vasari]] in een voorwoord op zijn ''Vite'' <ref>De volledige titel luidt ''Vite de' più eccellenti architetti, pittori, et scultori italiani, da Cimabue insino a' tempi nostri'' (Levens van de uitmuntendste Italiaanse architecten, schilders en beeldhouwers, van Cimabue tot onze tijd)</ref> gebruikt, waarmee hij een herleving van de cultuur van de klassieke oudheid bedoelt. Volgens hem is deze wedergeboorte (van de schilderkunst) te situeren in het Toscane van omstreeks 1300, met name in het werk van [[w:Cimabue|Cimabue]] en vooral [[w:Giotto di Bondone|Giotto]]. Het idee van 'wedergeboorte' (renaissance) is al terug te vinden in geschriften daterend uit de periode volgend op 1340. Bedoeld werd dat de poëzie met [[w:Dante Alighieri|Dante]] en de schilderkunst met [[w:Giotto di Bondone|Giotto]] opnieuw geboren waren. In de daaropvolgende eeuwen zou het idee van wedergeboorte onder meer ook toegepast worden op architectuur, beeldhouwkunst en filosofie.
▲[[Bestand:Sandro Botticelli 046.jpg|
|}
De '''Italiaanse renaissance''' (14e-16e eeuw) is een periode in de Europese beschaving, die een overgang markeerde van middeleeuwen naar moderne tijd, gekenmerkt door een 'wedergeboorte' van kunsten en wetenschappen. Zo beschouwden de mensen die in die periode leefden het ook. Zij lieten de eeuwen van duisternis (de middeleeuwen) achter zich en met hen brak een 'nieuwe tijd aan' die teruggreep naar antieke voorbeelden. Waar vroeger christelijke schrijvers de geschiedenis indeelden in 'een tijd van heidendom en duisternis', gevolgd door een tijdperk van het licht dat aanbrak met de bekering van 4e eeuwse Romeinse keizer [[w:Constantijn de Grote|Constantijn de Grote]] tot het christendom, keerden de [[w:Humanisme|humanisten]] van de Italiaanse renaissance dit net om:<span style='color: Green'>
*eerst was er een tijdperk van licht (de klassieke oudheid)
Regel 18 ⟶ 25:
[[Bestand:Val D'Orcia1.jpg|800 px|left|thumb|Toscane]]
==voetnoten==
{{references}}
| |||