Versie van 23 aug 2011 14:39 bewerken Jules (overleg \| bijdragen) 656 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Vorige wijziging		Versie van 18 mrt 2013 15:15 bewerken ongedaan maken Jules (overleg \| bijdragen) 656 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Volgende wijziging →
Regel 2: {{Decamerone}} De '''Decamerone''' (ondertitel: ''Prencipe Galeotto'') is een collectie verhalen die Giovanni Boccaccio schreef, waarschijnlijk in de periode tussen 1349 en 1353. Dit meesterwerk van de Italiaanse prozaliteratuur verwierf reeds onder tijdgenoten de reputatie dat het draaide om overspelige vrouwen en geestelijken die hun seksuele lusten wilden botvieren, en de hypocrisie die ze daarbij schaamteloos ten toon spreiden. De Decamerone is echter veel meer dan dat alleen. De scope ervan is immers zo breed en Boccaccio behandelt zoveel onderwerpen dat het moeilijk in een bepaalde categorie is onder te brengen. Elke reeks verhalen behandelt een ander thema op een verschillende toon. "Dag 1" bestaat uit een geestige bespreking van menselijke ondeugden, op Dag 2 overwint het lot het menselijke pogen, maar het wordt dan weer op Dag 3 verslagen door de menselijke wil. Op Dag 4 verandert de toon dan weer omdat het thema van die dag draait om tragische liefdesverhalen. Aan de oppervlakte lijken het frivole verhalen, maar Boccaccio verliest nooit de taak uit het oog die hij zichzelf heeft opgelegd om een werk met blijvende literaire waarde te scheppen. De '''Decamerone''' (ondertitel: ''Prencipe Galeotto'') is een verzameling van 100 verhalen die de Italiaanse dichter en geleerde Giovanni Boccaccio schreef in de periode 1348-1353. Dit middeleeuws allegorisch werk wordt als zijn meesterwerk beschouwd en behoort stilistisch tot het mooiste proza uit de Italiaanse literatuur. De Decamerone bestaat uit 100 novellen, verteld door tien mannen en vrouwen tijdens een tien dagen durende reis, op de vlucht voor de pest die Florence heeft besmet. De Decamerone is een allegorisch werk, berucht om zijn uitbeelding van liederlijke scènes uit het dagelijks leven, en niet in het minst om de pittige humor en spot. Daarnaast is het een opvallend zorgvuldig geconstrueerd boek met alle verhalen passend in een raamvertelling. De titel zelf is een samenstelling van de twee Griekse woorden δέκα Deka ("tien") en ἡμέρα Hemera, ("dag"). Boccaccio betrok vele invloeden bij het schrijven van de Decamerone, en vele schrijvers na hem, zoals Maarten Luther, Geoffrey Chaucer, en John Keats, lieten zich inspireren door de Decamerone. ~~== Achtergrond ==~~ De Decamerone werd geschreven tussen 1350 en 1353 en speelt zich dus af tijdens de periode van de ''Zwarte Dood'' (of de pest], die Florence trof in 1348. Het 14e-eeuws Italië werd ook geteisterd door hongersnoden en oorlogen die de verspreiding van epidemieën zoals de pest nog in de hand werkten. Het resultaat van dit alles was een aanzienlijke vermindering van beschikbare arbeiders en vaklieden, en daarbij kwam dan nog de ineenstorting van de financiële structuur. De koopmansklasse werd fundamenteel voor de samenleving, en onderhield relaties met de adel en de aristocratie. Dit is de setting waarin de Decamerone zich afspeelt en Boccaccio beschrijft het leven van degenen die zich van de pest trachten te isoleren, en degenen die hun gewone leven willen leiden ook al was het bestemd om te worden afgebroken door de onvermijdelijke ziekte. De pest had op sociaal, economisch, religieus en politiek gebied een enorme invloed op het toenmalige Europa. Het is tegen deze achtergrond van wanhoop, waanzinnig hedonisme en verandering dat de verhalen van de Decamerone worden verteld. De tien pelgrims die in de Decamerone Florence ontvluchten behoren tot de menigte van burgers die hun huizen in de stad verlaten en zich naar het platteland of naar het buitenland begeven. Ze nemen hun toevlucht in een villa op de heuvels en besteden hun tijd aan het vertellen van een verhaal per dag per persoon. ~~== Literaire bronnen ==~~ Boccaccio ontleende de plots voor de meeste van zijn verhalen aan oudere Italiaanse, Franse, Latijnse en andere bronnen. Een deel van het verhaal van ''Andreuccio van Perugia'' (Dag II, verhaal 5) ontstond bijvoorbeeld reeds in de tweede eeuw in Efeze. De structuur van het raamverhaal is afkomstig uit de in het Sanskriet geschreven ''Panchatantra'', daterend van voor 500. Boccaccio kan er via de Latijsne vertaling mee in contact gekomen zijn. Ook de beschrijving van de Zwarte Dood (waar Boccaccio zelf ook getuige van was) is niet origineel, maar gebaseerd op de ''Historia gentis Langobardorum'' van Paulus Diaconus, een monnik die leefde in de achtste eeuw. Van een aantal verhalen waar geen vroegere sporen van werden gevonden wordt verondersteld dat ze mogelijk niet door Boccaccio bedacht zijn, maar afkomstig zijn uit lokale orale tradities. Boccaccio zelf zegt dat hij een aantal van de verhalen had horen vertellen. In Dag VII, verhaal 1, bijvoorbeeld, zegt hij dat hij als kind het verhaal van een oude vrouw hoorde. Zelfs indien Boccaccio de verhaallijnen ontleende uit soms eeuwenoude bronnen, zorgt hij er toch voor dat ze zich afspelen in 'zijn' 14e eeuw. Ze zijn dan ook aangepast voor zijn cultuur en zijn tijdgenoten. Wat Boccaccio ook doet, is het combineren van meerdere van die oude verhalen, zoals in Dag II, verhaal 2 en Dag VII, verhaal 7). Een andere techniek die Boccaccio frequent toegepast is om reeds bestaande verhalen complexer te maken. Een duidelijk voorbeeld hiervan is te vinden in het thema van Dag IX, verhaal 6, dat ook Geoffrey Chaucer gebruikt in zijn ''The Reeve's Tale'', maar deze Middelengelse auteur volgt de originele Franse bron (een fabliau van Jean de Boves) meer op de voet, terwijl Boccaccio nog enkele elementen van eigen vinding introduceert. ~~== Thema's ==~~ De honderd verhalen van de Decamerone verkennen veel thema's, waaronder verstand, liefde, geluk, bedrog, seks en religie. Ook de dood, de reden waarom de Brigata's zich van Florence verwijderen, speelt een belangrijke rol in de tekst. Deze thema's komen in een groot aantal verhalen van de Decamerone voor, vaak zelfs in hetzelfde verhaal. Met name de numerologie lijkt in de de Decamerone een grote rol te spelen en verwijst mogelijk naar belangrijker thema's in de tekst. Zo is het getal 10 prominent aanwezig: de titel 'Decamerone' verwijst ernaar, alsook het aantal leden van de Brigata, en het aantal verhalen per dag. Nog meer voorbeelden: het jaar waarin Florence werd gedecimeerd door de pest was 1348. De eerste en laatste cijfers optellen levert 9 op, terwijl de middelste twee cijfers de som 7 geven. Er zijn 3 mannen en 7 dames in de Brigata. De dames vallen allemaal in de leeftijd tussen 18 en 27, die beide een veelvoud van 3 zijn. ~~== Personages ==~~ De groep van tien Florentijnse jongeren, bekend als de "Brigata," bestaat uit zeven vrouwen en drie mannen, die elk een allegorische rol vervullen: Pampinea, Filomena, Neifile, Filostrato, Fiammetta, Elissa, Dioneo, Lauretta, Emilia en Panfilo. De vrouwen representeren elk een van de vier belangrijkste deugden (Voorzichtigheid, Rechtvaardigheid, Matigheid en Standvastigheid) of een van de drie theologische deugden (Geloof, Hoop en Liefde). De mannen vertegenwoordigen mogelijk de driedeling van de ziel: Rede, Woede en Lust. De auteur schrijft in de inleiding dat hij de ware namen van de leden van de ''Brigata'' achterhoudt, omdat hij niet wil dat ze zich in de toekomst zouden schamen over de verhalen die zullen verteld worden in het boek. Behalve de fictieve vertellers worden ook heel wat personages in het boek vermeld die echt bestaan hebben, zoals Giotto di Bondone, Guido Cavalcanti, Saladin en Koning Willem II van Sicilië. Onderzoekers zijn er zelfs in geslaagd om het bestaan van minder bekende personages, zoals de bedriegers ''Bruno'' en ''Buffalmacco'' en hun slachtoffer ''Calandrino'' aan te tonen. Nog andere fictieve personages zijn gebaseerd op echte mensen, zoals de ''Madonna van Fiordaliso'' in verhaal II, 5, die is afgeleid van een Madonna Flora die leefde in de rosse buurt van Napels. ~~<center>===>>>Ga verder met [[Decamerone/Proloog]]</center>~~ {{boek}} [[Categorie:Literatuurstudie]]

Decamerone: verschil tussen versies