Onderwijs in relatie tot P2P/Distributief systeem: verschil tussen versies

Een distributief systeem vinden we dus terug in de informatica. Een softwaresysteem verbindt verschillende computers in een bepaald netwerk met elkaar. Het bevat verschillende componenten die coördineren en communiceren aan de hand van acties en berichten. De focus ligt op het coördineren van de werking van een willekeurig distributief systeem. De taak wordt verdeeld en elke computer draagt een steentje bij om eenzelfde doel te bereiken. Bij een distributief systeem is er sprake van ‘message-passing’. Door berichten uit te wisselen is iedere component op de hoogte. Er bestaat ook een parallel systeem waarbij ‘using same memory’ op de voorgrond staat, er is daar een gedeeld programma waarmee men werkt. Dit kan een onderdeel zijn van het distributief systeem, maar het werkt beperkter dan een distributief systeem. Bij deze laatste heeft elke component een eigen geheugen en worden deze geheugens samengebracht via berichtgeving. Op die manier is er een veel bredere waaier aan mogelijkheden om een bepaald probleem op te lossen. Als er bijvoorbeeld een fout is in de software, zijn er andere componenten die nog verder kunnen werken en is het distributief systeem niet verloren. Peer-to-peertoepassingen zijn een voorbeeld van een distributief systeem (Distributed computing, 2014). De samenhang tussen een distributief systeem en peer-to-peer vanuit de theorie, wordt uitvoerig besproken in het boek van Bauwens.

 

 

In het kapitalistisch systeem bestaan al peer-to-peerprojecten. Er zijn echter verschillende richtingen die men kan uitgaan, die worden aangegeven in onderstaand schema. Bauwens & Lievens (2014) stellen vier kwadranten voor volgens twee assen (winst of doel/gebruik) en twee polariteiten (gecentraliseerde controle of gedecentraliseerde controle).