Peerproductie als productiewijze op zich, wil voordelen voor zowel de arbeiders als de zogenaamde ‘commoners’, dit zijn gebruikers die mee waarde creëren. Het mee vorm geven en waarde creëren door de gebruikers is een vorm van horizontalisering (www.jeanlievens.be). Deze horizontalisering wordt gekenmerkt doordat een product tot stand komt vanuit peers of gelijken en niet vanuit een productieproces met een duidelijke hiërarchische structuur en leiderspositie. Binnen peer-to-peer staat deze horizontalisering dan ook centraal, in tegenstelling tot een hiërarchische verdeling die tot uiting komt in het kapitalisme. In het kapitalisme is er een duidelijke hiërarchische structuur aanwezig, er zijn leidinggevende functies (in verschillende gradaties) en andere werkkrachten. De voorgaande besproken horizontalisering is ook een kenmerk van een distributief systeem. Daarnaast is vrije toegang er ook een kenmerk van. Wanneer deze toegang beperkt wordt door een vorm van macht of hiërarchie (en er dus geen vrije toegang is), spreken we niet van een distributief systeem. Men noemt dit dan een hiërarchisch systeem als er sprake is van een centrale macht. Het is een decentraal classificatiesysteem bij een decentrale macht. Een distributief systeem binnen de peer-to-peerfilosofie heeft geen centrale of decentrale macht. Die machtsfactor impliceert een verticale structuur, terwijl horizontalisering centraal staat binnen peer-to-peer (Bauwens & Lievens, 2014).
