Onderwijs in relatie tot P2P/Deproletarisering: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 67:
Zoals je dus al kon lezen, bedoelt men met deproletarisering of arbeidersverheffing elk individu omvormen tot een individuele onderneming, m.a.w. het 'ik' als een K.M.O. Het is de bevrijding van de arbeider uit zijn minderwaardigheidspositie, zowel op materieel als geestelijk vlak.
Iemand die dus moet werken om te overleven (i.e. ‘het proletariaat’) gaat zich via de nieuwe identiteit als ‘zelfstandige’ psychologisch distantiëren van de werkende klasse en zich daarentegen identificeren met de positie van de ondernemer of werkgever. We zijn met onze competenties ons eigen menselijk ‘kapitaal’ geworden. Zelfs de bedelaar aan de ingang van de supermarkt, zo lijkt het wel, heeft zo zijn bedrijfje (Vanderbeeken, 2014). Dit realiseert men onder andere door arbeiders en werknemers participatie en medezeggenschap te geven.
Eén op vier werknemers is nu al freelance en tegen 2020 zou dat een op drie zijn. De nieuwe sociale klasse, de onzekere kenniswerkers, bezitten hun eigen productie-middelen, zoals de computer, de netwerken, en in toenemende mate de nieuwe productie-middelen zoals 3D printers (Bauwens,
We kunnen twee strategieën van deproletarisatie onderscheiden:
| |||