Onderwijs in relatie tot P2P/Distributief systeem: verschil tussen versies

Een '''distributief systeem''' is een stelstel waarbij bepaalde zaken en goederen verdeeld worden onder bepaalde doelgroepen of onder de bevolking. Het gaat dus over een verdelingssysteem, meer bepaald een verdeling van goederen. Volgens Van Dale betekent distributie: "1 uitdeling en 2 door de staat geregelde verdeling van levensbehoeften enz" (Van Dale Uitgevers, 2014). Volgens deze definitie is distributie eerder gericht op goederen, nl. levensbehoeften. Binnen de peer-to-peerfilosofie kan distributie ook kennis inhouden (Bauwens & Lievens, 2014).

Een distributief systeem wordt veel vanuit de informaticawereld benadertbenaderd. Insup (2007) licht toe wat een distributief systeem in deze context betekent. "A distributed system is a collection of independent computers that appear to the users of the system as a single coherent system" (Insup, 2007, p. 1). HetHier iswordt een distributief systeem gezien dusals een collectie van onafhankelijke computers die voor de gebruikers verschijnt als één samenhangend systeem (Insup, 2007).

Een distributief systeem wordt gekenmerkt door een geordende manier van verdeling, zodat iedereen vrije toegang heeft tot productiemiddelen of kennis/expertise (Bauwens & Lievens, 2014). EenHet belangrijkdoel aspectvan binneneen peer-to-peerdistributief issysteem datbestaat heteruit ideedeze vanvrije individueletoegang eigendomte plaats ruimt voor ‘toegang’ tot die zakengaranderen. Het woord ‘toegang’ tot die kennis of goederen is heel belangrijk,cruciaal wanneer men dit in combinatie met de peer-to-peerfilosofie tracht te begrijpen. DeIn verdelingtegenstelling vantot eenhet bepaaldekapitalisme, inhoudvervalt geefthier dushet toegangidee totvan dieindividuele inhoud,eigendom maaren wordt de gebruikernadruk wordtgelegd geenop eigenaar‘toegang’ ervantot die zaken. AlleMet gebruikersandere hebbenwoorden, toegangde totverdeling van een bepaaldbepaalde platforminhoud engeeft geventoegang ertot meedie vorm aaninhoud. De toegang creëert een soort ‘gebruikerswaarde’, want: iedereen kan ermee aan de slag. Hierbijen ligtgeeft dehet focusproject ligtmee opvorm, hetmaar nutde vangebruiker eenwordt bepaalder productgeen eigenaar van. Iedereen vrije toegang verlenen tot bepaalde expertise is enkel mogelijk dankzij een distributief systeem. Om deze vrije toegang te garanderen en daarnaast zelf iets waardevols te kunnen toevoegen, is het belangrijk om transparantie te verkrijgen in dit proces. Zo kan het productieproces geoptimaliseerd worden, wat binnen de peer-to-peerfilosofie gericht is op de gebruikerswaarde en niet op de winst zoals in het kapitalisme (Bauwens & Lievens, 2014).

Peerproductie als productiewijze op zich, wil voordelen voor zowel de arbeiders als de zogenaamde ‘commoners’, dit zijn gebruikers die mee waarde creëren. Het mee vorm geven en waarde creëren door de gebruikers is een vorm van horizontalisering. Deze horizontalisering wordt gekenmerkt doordat een product tot stand komt vanuit peers of gelijken en niet vanuit een productieproces met een duidelijke hiërarchische structuur en leiderspositie. Binnen peer-to-peer staat deze horizontalisering dan ook centraal, in tegenstelling tot een hiërarchische verdeling die tot uiting komt in het kapitalisme. In het kapitalisme is er een duidelijke hiërarchische structuur aanwezig, er zijn leidinggevende functies (in verschillende gradaties) en andere werkkrachten. De voorgaande besproken horizontalisering is ook een kenmerk van een distributief systeem. Daarnaast is vrije toegang er ook een kenmerk van. Wanneer deze toegang beperkt wordt door een vorm van macht of hiërarchie (en er dusbijgevolg geen vrije toegang is), spreken we niet van een distributief systeem. Men noemt dit dan een hiërarchisch systeem als er sprake is van een centrale macht. Het is een decentraal classificatiesysteem bij een decentrale macht. Een distributief systeem binnen de peer-to-peerfilosofie heeft geen centrale of decentrale macht. Die machtsfactor impliceert een verticale structuur, terwijl horizontalisering centraal staat binnen peer-to-peer (Bauwens & Lievens, 2014).

Een distributief systeem vinden we duszoals eerder vernoemd terug in de informatica. Een softwaresysteem verbindt verschillende computers in een bepaald netwerk met elkaar (Distributed computing, 2014). Dit vinden we ook terug in de definitie van Insup (2007). Het bevat verschillende componenten die coördineren en communiceren aan de hand van acties en berichten. De focus ligt op het coördineren van de werking van een willekeurig distributief systeem. De taak wordt verdeeld en elke computer draagt een steentje bij om eenzelfde doel te bereiken. Bij een distributief systeem is er sprake van ‘message-passing’. Door berichten uit te wisselen is iedere component op de hoogte. Er bestaat ook een parallel systeem waarbij ‘using same memory’ op de voorgrond staat, er is daar een gedeeld programma waarmee men werkt. Dit kan een onderdeel zijn van het distributief systeem, maar het werkt beperkter dan een distributief systeem. Bij deze laatste heeft elke component een eigen geheugen en worden deze geheugens samengebracht via berichtgeving. Op die manier is er een veel bredere waaier aan mogelijkheden om een bepaald probleem op te lossen. Als er bijvoorbeeld een fout is in de software, zijn er andere componenten die nog verder kunnen werken en is het distributief systeem niet verloren (Distributed computing, 2014).

De samenhang tussen een distributief systeem en peer-to-peer, wordt uitvoerig besproken in het boek van Bauwens en Lievens (2014). In het kapitalistisch systeem bestaan al peer-to-peerprojecten. Peer-to-peer kenmerkt zich door een bottum-up-perspectief. Het begint dus op klein niveau maar kan een impact hebben overop een hele samenleving of daarbuiten. Het doel is om de peer-to-peer-economie - die gericht is op de gebruikerswaarde en niet op winst - dominant te maken. Dit kan niet in één keer en is dusbijgevolg een geleidelijk proces. Tegenwoordig zitten we dus nog in een kapitalistisch systeem waar kleine peer-to-peerprojecten (waaronder distributieve systemen) bestaan (Bauwens & Lievens, 2014).

Het kapitalistische systeem veranderen in een peer-to-peerproductie op grote schaal, vergt een mentaliteitswijziging bij de bevolking en in (grote) bedrijven. Het gevolg hiervan zijn dan ook grote structurele veranderingen. Binnen peer-to-peerproductie wordt er gewerkt met een distributief systeem om expertise te delen. Peers uit verschillende lagen van de bevolking en over de landsgrenzen heen kunnen hun kennis en vaardigheden delen met elkaar en op die manier samenwerken aan een bepaald product. Er wordt niet geproduceerd voor de winst, maar voor de gebruikswaarde. Dit is nu niet het geval. BijBinnen peer-to-peer wordt er dus geproduceerd voor de gebruikerswaarde. Despelen gebruikers spelen een belangrijke rol en geven het project mee vorm. Om dit te kunnen doen, horen zij ook inzage te hebben in het hele proces. Het productieproces binnen de peer-to-peerfilosofie kent een zekere transparantie (Bauwens & Lievens, 2014).

Peer-to-peerproductie wordt gekenmerkt door het samen creëren van een bepaald product, los van de hiërarchische structuren en normen die o.a. in bedrijven het productieproces beschrijven. Iedereen heeft toegang en kan gebruik maken van de diensten en kennis die door verschillende peers is verzameld. Er is dus sprake van een verdeling of distributie van kennis en expertise. Met andere woorden, binnen de peer-to-peerproductie vertrouwt men dus op de kennis en vaardigheden van peers. Expertise, waaronder kennis en vaardigheden e.d., wordt gedeeld met anderen. Op die manier kan er lokaal en globaal – want iedereen heeft toegang tot die expertise – een bepaald product ontwikkeld worden. Eenieder kan hier een bijdrage aan leveren en de kennis verder uitbreiden. Die kennis is dan op zijn beurt ook weer vrij toegankelijk. Deze vrije distributie van en toegang tot expertise is mogelijk dankzij een distributief systeem (Bauwens & Lievens, 2014).