Amerikaanse literatuur/19e-eeuwse poëzie: verschil tussen versies

[[Amerikaanse literatuur/Walt Whitman|Walt Whitmans]] magnum opus ''[[Amerikaanse literatuur/Leaves of Grass|Leaves of Grass]]'' betekende een vernieuwing in de poëzie door de vrij vloeiende versregels van onregelmatige lengte en de verering van een sterke lichamelijkheid en verbondenheid met de natuur. D.H. Lawrence zou over hem zeggen (geparafraseerd): "Whitman was de eerste die het oude morele concept verbrak van een superieure ziel die 'boven' het lichaam stond." In tegenstelling daarmee is [[Amerikaanse literatuur/Emily Dickinson|Emily Dickinsons]] (1830-1886) poëzie conventioneler maar zeer geestig, doorwrocht en psychologisch sterk. Veel van haar poëzie gaat over de dood, maar met een vreemde wending, zoals haar bekende gedicht ''Because I could not stop for Death'' (Omdat ik geen tijd had om de Dood op te wachten).

Een groep dichters uit New England die bekend werd als de ''Fireside Poets'' was in eigen land, en zelfs daarbuiten, even populair als Alfred Tennyson en andere Britse dichters uit die tijd: Henry Wadsworth Longfellow, William Cullen Bryant, John Greenleaf Whittier, James Russell Lowell en Oliver Wendell Holmes, Sr. maakten deel uit van deze groep. Longfellow was de bekendste van de Fireside Poets. Zijn poëtische vertellingen droegen bij tot het creëren van een nationaal-historische mythe, die kleurrijke aspecten van het Amerikaanse verleden romantiseerde. Zo handelt ''Evangeline'' (1847) over twee geliefden die gescheiden worden tijdens de Franse en Indiaanse Oorlog (1754-1763), en is zijn epische gedicht ''The Song of Hiawatha'' (1855) een fictief relaas over een grote indianenleider.