Sociale geschiedenis van de late middeleeuwen/Leefgemeenschappen: verschil tussen versies

{{Sociale geschiedenis van de late Middeleeuwenmiddeleeuwen}}

De [[Sociale geschiedenis van de hoge Middeleeuwenmiddeleeuwen/Klooster#Zieken|ziekenzalen]] van sommige kloosters kregen rond 1250-1300 individuele kamertjes voor de bejaarde of zieke monniken. In de [[w:gasthuis|gasthuizen]] en [[w:lepra|leprozenhuizen]] zou dat tot in de twintigste eeuw duren.

De [[w:Kartuizers|Kartuizerorde]] kwam in de veertiende en vijftiende eeuw tot grote bloei. In 1510 waren er 191 kartuizerkloosters. Het leven in zo'n klooster was een combinatie van leven in gemeenschap en leven in afzondering maar de hoofdzaak was het kluizenaarsbestaan, het gemeenschappelijke kloosterleven telde minder. Er was in het [[Sociale geschiedenis van de hoge Middeleeuwenmiddeleeuwen/Klooster|klooster]] een koor, een [[Sociale geschiedenis van de hoge Middeleeuwenmiddeleeuwen/Klooster#rechtspraak|kapittel]], een kerk en een [[Sociale geschiedenis van de hoge Middeleeuwenmiddeleeuwen/Klooster#eten|refter]]. De kerk werd elke zondag gemeenschappelijk bezocht, de refter (eetzaal) werd alleen maar gebruikt op zon-en feestdagen, bij begrafenissen en bij de installatie van een nieuwe abt of prior. Meestal at de kartuizer in zijn cel waar hem een eenvoudige maaltijd door een luikje werd aangereikt.

Veel kloosters zagen hun inkomsten en het aantal monniken in de loop van de late Middeleeuwenmiddeleeuwen teruglopen. Ze werden arm en zagen zich gedwongen om de [[w:Kloostergeloften|gelofte van armoede]] buiten werking te stellen. Monniken mochten tegen betaling buiten het klooster gaan wonen en bijvoorbeeld op de functie van pastoor solliciteren.

De [[Sociale geschiedenis van de hoge Middeleeuwenmiddeleeuwen/Klooster#Slapen|slaapzaal]] was eerst een groot vertrek geweest dat iedere nacht onder toezicht stond terwijl de deur op slot was. In die zaal sliepen de monniken op rijen eenvoudige matrassen. Rond 1250 werd deze slaapzaal soms met schotten of kleden verdeeld in cellen of boxen en er werden zelfs slaapzalen verbouwd tot echte slaapkamertjes: voor monniken alleen of voor groepjes van twee, drie of vier monniken.

Vroeger hadden alleen [[Sociale geschiedenis van de hoge Middeleeuwenmiddeleeuwen/Klooster#Hiërarchie|de abt en de prior]] een eigen kamer in het klooster maar dat kregen nu ook monniken met een belangrijke functie en degenen met een academische graad of zij die daarvoor studeerden. Er kwamen gelambriseerde studeerkamertjes en ramen met glazen vensters.