Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Wellevendheid: verschil tussen versies

Op het einde van de achttiende eeuw stelde [[w:Franse literatuurgeschiedenis/Jean-Jacques Rousseau|Rousseau]] (1712-1778) dat de vooruitgang van kunst en wetenschap niet gunstig was geweest voor de mensheid. De regeringen waren sterker geworden maar het individu was geknecht, bovendien was er een grote ongelijkheid tussen de mensen ontstaan. De materiële vooruitgang had de oprechte vriendschap vervangen door jaloezie, carrièrisme en egoïsme. De mens was van nature goed maar werd door ervaringen in de maatschappij en door bezit gecorrumpeerd. Daardoor was ongelijkheid en uitbuiting ontstaan. De absolute staat zag hij als een schepping van de machtigen uit eigenbelang.