Westerse esoterie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Hoofdmodule voor nieuw boek, op basis van eigen teksten |
interne links |
||
Regel 1:
'''Westerse esoterie''' is een vrij recent vakgebied binnen de geestes- en religiewetenschappen dat westerse opvattingen over esoterie sinds de renaissance tot heden bestudeert. Hierbij kunnen ruwweg twee filosofische tradities worden onderscheiden (neoplatonisme en hermetisme), drie 'traditionele wetenschappen' ([[Westerse astrologie|astrologie]], [[magie]] of magia, en [[alchemie]]), en een stroming van theosofische speculaties ([[Hermetische kabbala|kabbala]]). Neoplatonisme, hermetisme en gnosticisme zijn de vroegste hellenistische bronnen waaruit renaissancemagie en christelijke kabbala ontsproten. Zij vormden samen dan weer de inspiratie voor latere stromingen binnen de westerse esoterie, zoals rozenkruisers, christelijke theosofie, het 19e-eeuwse occultisme, spiritisme, de 20e-eeuwse newagebeweging, en andere vormen van moderne alternatieve spiritualiteit.
Esoterie is bij academici eeuwenlang een ''rejected knowledge''<ref>Hanegraaff in ''Guide for the Perplexed''</ref> (verworpen kennis, academisch irrelevant) geweest, maar daar is de laatste decennia verandering in gekomen.<ref>Stuckrad ('Introduction'): ''Unnoticed by the broad public, the study of esotericism has crystallized into an academic discipline over the last ten to fifteen years.''</ref> Als academisch vakgebied breekt esoterie door de vastgestelde grenzen van religie, wetenschap, kunst en filosofie, en is dan ook een bijzonder interdisciplinaire onderneming. De Faculteit der Geesteswetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam is de enige ter wereld die een studie aanbiedt over dit vakgebied. De studenten komen dan ook uit allerlei landen.
| |||