Franse literatuurgeschiedenis: verschil tussen versies

De dominantie van het Engels is eigenlijk maar een recente ontwikkeling, die pas in een stroomversnelling kwam in de tweede helft van de 20e eeuw. Het Frans bleef de lingua franca voor de Europese aristocratie van de zeventiende eeuw tot in de late negentiende eeuw. Kinderen van rijke families voedden hun kinderen op in het Frans, en de voornaamste Europese koninklijke families, de Russische vorsten inbegrepen, correspondeerden in het Frans. Bovendien is Frans sinds de zeventiende eeuw de belangrijkste internationale omgangstaal voor diplomatie in Europa geweest, tot het werd voorbijgestoken door het Engels.

 

In Vlaanderen heeft de kennis van het Frans bij studenten van het hoger onderwijs een absoluut dieptepunt bereikt, terwijl Frans toch als tweede taal in het secundair onderwijs wordt aangeleerd. Vlamingen en Nederlanders lijken vooral op Nederlandstalige radio- en televisiezenders af te stemmen, waardoor er weinig of geen Frans beluisterd wordt, tenzij tijdens een vakantie in Frankrijk. De Franse cultuur is in Vlaanderen weinig bekend en bij radicale flaminganten zelfs onbemind. Dat heeft historisch te maken met de strijd tegen de verfransing die in de 19e eeuw aanving, en uiteindelijk leidde tot de 'taalstrijd' en de roep naar een onafhankelijk Vlaanderen. Ook in Nederland werd het Frans, naarmate de invloed van Frankrijk afnam in Europa, steeds minder gesproken. Frans is er op de middelbare school weliswaar een verplicht vak, maar het is pas de vierde taal, na het Nederlands, het Engels en het Duits. Zowel in Vlaanderen als in Nederland zijn er steeds minder studenten die zich inschrijven voor een studie Frans.