Elektrochemie voor MBO/Potentiometrische titratie eindpunt

Werk in uitvoering.
Dit hoofdstuk bevindt zich nog in de opbouwfase.
De auteur ervan heeft zich voorgenomen de genoemde onderwerpen verder uit te werken.
Indien u wilt bijdragen, overleg dan even met t.vanschaik

Vorige pagina

Inhoudsopgave

Volgende pagina

Index

Potentiometrische titratie

Een van de belangrijkste toepassingen van de potentiometrie is de potentiometrische titratie. Hierbij wordt de potentiometrie als eindpuntsmethode gebruikt. Er zijn een aantal voordelen verbonden aan het gebruik van potentiometrie als eindpuntsmethode in vergelijking met visuele methoden:

de methode wordt niet beïnvloed door de gevoeligheid van het menselijk oog voor bepaalde kleuren
met de serie meetpunten genoteerd en de te gebruiken methode vastgelegd is er geen discussie meer over de grootte van het equivalentiepunt.
afhankelijk van de gekozen methode is het niet noodzakelijk bij het equivalentiepunt zeer voorzichtig te titreren.
niet voor alle titraties die als redoxtitratie uitgevoerd kunnen worden is een geschikte kleur-indicator beschikbaar. een geschikte combinatie van meet- en referentie-elektrode is doorgaans wel te vinden.
naast de redoxtitraties, waarbij tijdens de titratie tussen de te meten component en de titrant elektronen worden uitgewisseld, is ook de zuur-base-titratie met behulp van een glas-elektrode als potentiometrische titratie uit te voeren. Het overgrote deel van de potentiometrische titraties die in chemische laboratoria worden uitgevoerd zijn zuur-base-titraties.

Hierboven werd al aangegeven dat er verschillende rekenmethoden zijn om bij een potentiometrische bepaling het equivalentiepunt te vinden.

Voordelen potentiometrische titratie

Eindpunt vaststellen

Om met behulp van potentiometrie het eindpunt van een titratie vast te stellen zijn veschillende methoden ontwikkeld:

Dead stop: Er wordt getitreerd tot een vooraf bepaalde potentiaal bereikt is.
Raaklijnmethode: Er wordt, zeker in de buurt van het equivalentiepunt, met een klein, vast volume-interval tot ruim voorbij het equivalentiepunt getitreerd.
2e afgeleide: Net als bij de vorige methode wordt er, zeker in de buurt van het equivalentiepunt, met een klein, vast volume-interval tot ruim voorbij het equivalentiepunt getitreerd.
Gran's plot: Net als bij de vorige twee methodes wordt er, zeker in de buurt van het equivalentiepunt, met een klein, vast volume-interval tot ruim voorbij het equivalentiepunt getitreerd.

Eindpuntsmethoden