Gedichten uit de wereldliteratuur/Il pleure dans mon coeur

Il pleure dans mon coeur (eigenlijk getiteld Ariette III) komt uit de bundel Romances sans paroles van Paul Verlaine die in 1874 werd gepubliceerd. Deze collectie bestaat uit korte gedichten met evocaties van innerlijke landschappen, gevoelens van verdriet (scheiding van zijn vrouw) en reisschetsen. Het woord "romance" benadrukt de muzikaliteit van het gedicht, dat bestaat uit 4 kwatrijnen met zesvoetige versregels (alexandrijnen).

Il pleure dans mon coeur Il pleure dans mon coeur Comme il pleut sur la ville; Quelle est cette langueur Qui pénètre mon coeur ? Ô bruit doux de la pluie Par terre et sur les toits ! Pour un coeur qui s'ennuie, Ô le chant de la pluie ! Il pleure sans raison Dans ce coeur qui s'écoeure. Quoi ! nulle trahison ?... Ce deuil est sans raison. C'est bien la pire peine De ne savoir pourquoi Sans amour et sans haine Mon coeur a tant de peine ! (Paul Verlaine)

Het huilt in mijn hart Het huilt in mijn hart als de regen op de stad; Wat is die lome smart die doordringt in mijn hart? O zacht geruis van regen op de daken en de wegen! Voor mijn zwaar gemoed een zegen, O lied van de regen! Het huilt zonder reden in dit misselijke hart. Wat? Nooit verraad geleden?... Die rouw is zonder reden. Als straf is er geen erger smart dan niet te weten waarom zonder liefde en haat mijn hart toch kwijnt in diepe smart! (Vertaling van Jules Grandgagnage)

Thema van Il pleure dans mon coeur: De dichter wordt overvallen door melancholie en verveling en weet er geen raad mee. Zijn verdriet heeft immers geen bekende oorzaak. Terwijl hij het landschap (de beregende stad) beschrijft, beschrijft hij tegelijkertijd de toestand van zijn ziel.

Ritme en rijm: de gedichten uit Romances sans paroles, en dus ook Ariette III, klinken bijzonder melodieus. De versregels zijn alexandrijnen, met dus zes lettergrepen per regel:

Il/ pleu/re/ dans/ mon/ coeur

Merk op dat hier de doffe 'e' in pleure uitgesproken dient te worden om het alexandrijn volledig te maken. Hetzelfde voor

Quelle est cette langueur,

waar ofwel 'quelle', ofwel 'cette' als één lettergreep zou moeten worden uitgesproken om een zesvoetige versregel op te leveren.

Verlaine maakt in dit gedicht gebruik van slechts enkele rijmen: eur, uie, on, eine, wat het thema van de de monotonie (de regen die valt en de melancholische 'bui' van de dichter) benadrukt. Daarnaast zijn er vele binnenrijmen, zoals in de eerste regel "pleure" en "coeur", in de vijfde versregel "bruit" en "pluie", en opnieuw, in regel 9 en 10, "pleure" en "coeur".