Nederlandse literatuurgeschiedenis/Het neoclassicisme

Neoclassicisme is een literair-historische term die in de Nederlandse literatuur niet zo gebruikelijk is. In het algemeen wordt er een hernieuwde belangstelling voor de aloude klassieke vormen bedoeld.

De dichters J.C. Bloem en A. Roland Holst zijn de drijvende krachten achter de 'generatie 1910' die in het tijdschrift De Beweging de nieuwe generatie vertegenwoordigen. In de Geschiedenis van de Nederlandse literatuur tussen 1885-1985 spreekt Ton Anbeek niet over de 'generatie 1910' maar over het neoclassicisme. De dichters van deze stroming zetten zich af tegen de Tachtigers, een generatie schrijvers vanaf 1880 die de literatuur op een revolutionaire manier wilden vernieuwen. In hun poëzie keren de dichters uit het neoclassicisme terug naar een vaste vormentaal, en het streven naar originele beeldspraak krijgt bij hen een minder prominente plaats. Eigenlijk is het dus een terugkeer naar traditionalisme in taalgebruik en versvormen die deze jonge poëten vooropstellen.

Een belangrijk woordvoerder voor deze visie is de dichter Geerten Gossaert, die spreekt over de "bezielde retoriek" van deze nieuwe generatie, die de traditie met een oorspronkelijke stem tracht te combineren. Zijn kritiek op de esthetiek van de Tachtigers brengt hij tot uitdrukking in zijn essays.

Bekende namen

• J.C. Bloem, die ook de aanduiding "vorm of vent" bedacht
• A. Roland Holst
• Geerten Gossaert

.