Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Gezin: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Lintfouten: Verouderde HTML-elementen |
||
Regel 1:
{{Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795}}
<
==Huwelijk==
Vrouwen trouwden doorgaans rond hun twintigste en mannen rond hun vijfentwintigse.
In de loop van de zeventiende en achttiende eeuw raakte het verstandshuwelijk, dat door de ouders werd geregeld op grond van bezit en status, in onbruik. Men ging steeds meer trouwen op grond van liefde of vriendschap.<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Liefde en vriendschap#Liefde en seksualiteit|In de loop van de zeventiende en achttiende eeuw werd het bij de elite een gewoonte dat de echtelieden een huwelijk uit liefde en vriendschap sloten, in plaats van het verstandshuwelijk om geld en belangen dat door de ouders werd geregeld.]]</ref>
In heel veel dorpen op het platteland trouwde men tot 1800 vrijwel uitsluitend met mensen van hetzelfde dorp en zelfs vaak met bloedverwanten ([[w:endogamie|endogamie]]).
==Man==
De vader was de absolute baas in huis.<ref>[[Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Het gezin#Vader|De huisvader (pater familias) was de baas in huis in Toscane 1300-1500.]]</ref>
In de achttiende eeuw werd het de mode dat de man geen gevoelens van tederheid voor zijn vrouw en kinderen liet zien, want dat zou van een slechte smaak getuigen. Op deze manier deed hij zijn familie maar ook zichzelf tekort. Veel mensen waren tegen 1800 verontwaardigd over het gebrek aan gevoelens binnen de familie.
Regel 25:
==Kinderen==
In de steden was het sinds circa 1400 gebruikelijk dat de notabelen hun kinderen tot hun tweede jaar uitbesteedden aan een [[w:Min (beroep)|min]] (voedvrouw).<ref>[[Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Geboorte en opvoeding#Voedster|Doorgaans was de voedster een boerin die ver van het huis af woonde.]]</ref><ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Het kind#Gezin en vrouw|Op het einde van de veertiende eeuw waren de notabelen in Florence begonnen om hun pasgeboren kinderen uit te besteden aan een voedster op het platteland. Dit gebruik verbreidde zich in de vijftiende en zestiende eeuw.]]</ref>
*De jongens:
**gingen vanaf hun zevende, achtste jaar met hun vader mee naar het land en werden daarna bij een buurman of familielid geplaatst als knecht of bediende.
**Of ze gingen als leerjongen in de leer bij een meester-ambachtsman, een koopman of een winkelier bij wie ze ook inwoonden.
**In de zeventiende en achttiende eeuw gingen zonen van welgesteldere families vaak naar een college-internaat.<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Ontsnappen aan de familietucht#Jongens|Welgestelde ouders stuurden hun zonen naar de colleges waar een strenge tucht heerste.]]</ref>
**In Frankrijk werden de zonen van de hoogste adel als [[w:Page (jongen)|page]] uitbesteed aan [[w:Lodewijk XIII van Frankrijk|Lodewijk XIII]].
*De meisjes:
**bleven meestal thuis bij hun moeder, die hun de rol van toekomstige huisvrouw bijbracht.
**Of ze moesten in een ander huis als dienster werken.<ref>In heel Europa werkten na 1500 steeds meer vrouwen als dienstmeisje en steeds meer mannen als knecht. Dresen-Coenders.</ref><ref>[[Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Huispersoneel en slaven#Huispersoneel|Voetnoot: in 1552 werkte in Florence 16,7% van de totale bevolking als huispersoneel.]]</ref>
**In de zeventiende en achttiende eeuw gingen ze soms naar een kloosterpensionaat.<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Ontsnappen aan de familietucht#Meisjes|Veel meisjes uit de betere kringen gingen rond 1750 op hun elfde, twaalfde voor een jaar of twee, drie op een kloosterpensionaat.]]</ref>
**Rond 1600 was het in Engeland heel normaal dat aristocraten hun meisjes een tijd lieten dienen bij bijvoorbeeld een gravin die hen voorbereidde op hun enige roeping: het huwelijk en de huishouding. In de zeventiende eeuw was dit uitbesteden van kinderen in Engeland dermate normaal dat Italiaanse reizigers zich erover verbaasden.
Regel 57:
==Bronnen==
Geschiedenis van het persoonlijk leven. Van de renaissance tot de Verlichting.
Onder redactie van [[w:fr:Philippe Ariès|Philippe Ariès]], [[w:fr:Georges Duby|Georges Duby]] en [[w:fr:Roger Chartier|Roger Chartier]].
{{ISBN|90-5157-018-x}}<br>
1986 Editions du Seuil, Paris
1989 Agon, Amsterdam
*Betreffende hoofdstuk geschreven door: [
*Voor de paragraaf "Kinderen uitbesteden" is als bron gebruikt het hoofdstuk geschreven door: Jacques Gélis, wetenschappelijk medewerker van de [[w:fr:université de Paris VIII|université de Paris VIII]].
*Voor de paragraaf "College-internaten en kloosterpensionaten" is als bron gebruikt het hoofdstuk geschreven door: Maurice Aymard, directeur van de [[w:école des hautes études en sciences sociales|école des hautes études en sciences sociales]].
==Noten==
{{
▲{{sub}}
| |||