Overleg:Italiaans/Les01

Wat ik volgens mij mis is het verschil in uitspraak van de combinatie c + e (cerco = tsjerkoo) of ch + e (perche = perkee).

Ook moet bv. de uitspraak genoemd worden van de combinatie "gli".Nijdam 18 sep 2007 22:05 (CEST)

J en W

Bij de j staat ('i lunga') en bij de w ('doppia u'). Bij de overige letters staat fonetisch de uitspraak erachter; dit is niet consequent.Nijdam 9 nov 2007 23:58 (CET)

Probleem J en W opgelost

na een tijdje niks gedaan te hebben, heb ik alles op deze pagina uitgezocht. Ik heb het probleem met de letters J en W verholpen. Die staan nu ook fonetisch.

Gli

Nu nog over de uitspraak van ...gli... = ...ljie... Veel mensen spreken "tagliatelli" uit als: takliatellie. Zo had Willem Duis het vroeger op de tv altijd over Dzjiekliola Tsjinkwettie (Gigliola Chinquetti).Nijdam 1 feb 2008 16:57 (CET)

Gli-probleem opgelost

Tussen de uitspraakregels staat de combinatie 'gli' nu ook beschreven. Ik ben benieuwd wat jullie van de rest van de cursus vinden.

Dion 1 feb 2008 22:32 (CET)

Namen letters afkomstig uit het Grieks?

Ik ben niet zeer bekend met de Italiaanse taal - ik kwam hier slechts terecht via de voorpagina - maar wilde toch even een vraagteken zetten bij de vergelijking die getrokken wordt tussen de Italiaanse en Griekse naam voor de letter 'p'. Hoewel het bij de 'k' en in mindere mate bij de letter 'z' duidelijk is dat hier een Griekse afkomst/invloed in het spel is, valt te beargumenteren dat pi niet direct afgeleid is uit het Grieks.

Je zou namelijk kunnen stellen dat als de b (die in het Nederlands 'bee' genoemd wordt) in het Italiaans de naam 'bi' draagt, de p (in het Nederlands de 'pee') naar analogie hiervan vanzelf de 'pi' wordt. Bovendien gebeurt dit bij de andere letters die vergelijkbaar uitgesproken worden op eenzelfde manier - see wordt tsji, dee wordt di, enzovoort.

Tenzij er dus een argument of bewijs geleverd kan worden dat deze naam afkomstig uit het Grieks, lijkt het me niet correct om te stellen dat de naam voor deze letter afkomstig is uit het Grieks, maar liever afgeleid zijn volgens de standaardregels voor de alfabetbenaming (ga na - er zijn in het Nederlands twee standaarden voor het noemen van letters - of een korte è voor de klank, zoals em, er, es; of een lange ee na de klank, bijvoorbeeld bee, dee, gee; slechts enkele letters, namelijk de klinkers en bijv. q en x, wijken hiervan af. Zo ook in het Italiaans, de korte è zowel voor als na de klank wordt dan emme, erre, esse en de i (in plaats van ee) na klanken in bijvoorbeeld bi, di, dzji en dus ook pi). Dat zou dus betekenen dat de overeenkomst tussen het Italiaans en het Grieks louter toeval is, en niet een directe overname van de naam, zoals bij de K en de Z.

Bovendien zijn de K en de Z in het Latijn - de voorloper van het moderne Italiaans - leenletters uit het Grieks, gebruikt voor leenwoorden, terwijl de P ook in het Latijn (leenwoorden niet meegerekend) voorkwam. In zulke gevallen van leenwoorden is het aannemelijk dat de naam van de letter behouden blijft, terwijl het niet logisch zou zijn dat men voor een al bestaande letter een buitenlandse naam zou overnemen.

Teentje 16 jun 2008 11:57 (CEST)

Meestal?

Ik begrjp de volgende zin niet: Zoals meestal in het Italiaans eindigt (de uitspraak van) een woord met een klinker. Nijdam (overleg) 25 dec 2012 21:33 (CET)i

chiaro Nijdam (overleg) 23 feb 2013 21:09 (CET)