Leer jezelf ecologisch tuinieren/Venushaar

Ecologisch tuinieren

Inleiding
De tuinkalender
Register
Wat zijn planten
Algemene begrippen
Sorteringslijsten
Grondbewerking
Plantkunde
Vermeerderen
Plantenfamilies
Geslachten
Soorten
Plantenziekten
Problemen
Het dierenleven
De moestuin
De kruidentuin
De boomgaard
De siertuin
De speeltuin

Adiantum is de botanische naam van een geslacht uit de lintvarenfamilie.

De wortelstok draagt samengestelde of soms enkelvoudige en ronde (bijv. A. reniforme van Madeira) bladeren met glimmende stelen, die eruit zien alsof ze zwart gelakt zijn, en licht tot sterk asymmetrische, dunne bladsegmenten, die bij besproeiing met water niet nat worden. De sori liggen aan de bladrand: de bladrand is om de sori geslagen en fungeert als indusium.

Alle soorten houden van lichte schaduw en hoge luchtvochtigheid. A. capillus-veneris verkiest een warm-gematigd tot subtropisch klimaat en groeit vaak in de sproeizone van beken en rivieren. Temperaturen tot -2°C worden verdragen en ook in Nederland kan hij op beschutte plaatsen niet al te strenge winters overleven.

Een aantal soorten is in Noordwest-Europa en Noord-Amerika winterhard, waaronder Adiantum pedatum en A. venustum.

Soorten
Medicinaal gebruik

Al in de oudheid was Adiantum bekend als medicijn tegen diverse aandoeningen van de luchtwegen, ingenomen als afkooksel (thee) of als siroop. Vanwege de gelijkenis van de bladsteel met donker, glanzend haar werd het gebruikt ter vevordering van haargroei. Tal van latere Europese Farmacopeeën vermelden het rizhoom en het blad als antiparasitisch, antitussivum,expectorant, demulcent, koortsverlagend, bloedstelpend, verkoelend, tonicum en mild samentrekkend. Aftreksels en siropen werden aanbevolen bij aandoeningen van de luchtwegen, bronchitis, loopneus, laryngitis en bij het ontgiften van alcoholici.

In Colombia wordt het toegepast als diaphoreticum, als verzachtend middel en bij problemen met het urinewegstelsel. Uitwendig gebruik omvat verlichting van insektenbeten en slangenbeten. Het aftreksel dient als shampoo tegen roos en andere huidaandoeningen, en wordt geacht haargroei te bevorderen.

In Zuidoost-Azië kennen A. caudatum en A. philippense hetzelfde medicinale gebruik als A. capillus-veneris in Europa en andere soorten in Zuid-Amerika. In de Filipijnen gebruikt men de bladeren van A. caudatum inwendig tegen diabetes, hoest en koorts. Gestampte bladeren van A. philippense dienen als zalf op zwellingen en een afkooksel wordt gebruikt ter verlichting van buikpijn, koliek en dysenterie, en wordt beschouwd als tonicum voor de baarmoeder na het baren.

Heel jonge bladeren die nog stijf zijn opgerold worden wel gegeten als groente. De stelen en hoofdberven van de bladeren worden soms gebruikt voor het vlechten van manden.

Bestanddelen

Over het algemeen zijn de soorten van de oude wereld rijker aan proanthocyaninen, enkele flavonoïden en enkele kaneelzuuresters dan de amerikaanse soorten. A. capillus-veneris heeft een lelie-achtig aroma en bevat onder meer filicine, filicinal, fernene, ß-sitosterol, stigmasterol, Galluszuur, capillarine, terpenoïden (adiantone), flavonoïden (kaempferol, rutine, quercetine), kaneelzuuresters, amygdaline, saponine, slijmstoffen en tannine.

Werking

Van het extract van A. capillus-veneris is een antimicrobiële werking aangetoond tegen Bacillus subtilis, Candida albicans, Candida pseudotropicalis (= Candida kefyr), Escherichia coli, Proteus vulgaris, Pseudomonas aeruginosa en Staphylococcus aureus. Ook bevat deze soort een vluchtige olie die belemmerend werk op de groei van Aspergillus flavus, Aspergillus niger, Aspergillus fumigatus, Bacillus subtilis, Corynebacterium ovis, Streptococcus pyogenes en Trichophyton mentagrophytes. De remming is afhankelijk van de concentratie van de olie. Het extract heeft een hypogykemisch effect en verhoogt de glucosetolerantie. Het waterig-extract van een niet nader gespecificeerde Adiantum-soort bracht een significante reductie teweeg op de aflatoxine-productie door Aspergillus parasiticus in landbouwprodukten als rijst, graan, maïs en pinda's. Aftreksels van het rhizoom zijn effectiever dan van de bladeren. Twee triterpenoïde bestanddelen van A. monochlamys, neohop-12-ene en adiantaan, werken sterk remmend op de Epstein-Barrvirus-activering opgeroepen door de tumor-promotor TPA.

Bronnen:
  • Cooper-Driver, G. & Swain, T., 1977. Phenolic chemotaxonomy and phytogeography of Adiantum. Botanical Journal of the Linnean Society 74: 1--21.
  • Hoshizaki, B.J., 1970. The genus Adiantum in cultivation (Polypodiaceae). Baileya 17: 97--191.
  • Mahran, G.H., El Alfy, T.M., Taha, K.F. & El Tantawy, M., 1990. Chemical composition and antimicrobial activity of the volatile oil and extracts of leaves of Adiantum capillus-veneris L. Bulletin of Faculty of Agriculture, University of Cairo 41: 555--572.
  • Afriastini, J.J., 2003. Adiantum L.. In: de Winter, W.P. and Amoroso, V.B. (eds.): Plant Resources of Sout-East Asia No. 15(2). Cryptogams: Ferns and fern allies. Backhuys Publishers, Leiden.
Wikipedia
Meer afbeeldingen over dit onderwerp vindt u in Categorie Adiantum op Wikimedia Commons
Wikipedia
Wikipedia heeft een encyclopedisch artikel over Venushaar
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.