Leer jezelf ecologisch tuinieren/Japanse wijnbes

Ecologisch tuinieren

Inleiding
De tuinkalender
Register
Wat zijn planten
Algemene begrippen
Sorteringslijsten
Grondbewerking
Plantkunde
Vermeerderen
Plantenfamilies
Geslachten
Soorten
Plantenziekten
Problemen
Het dierenleven
De moestuin
De kruidentuin
De boomgaard
De siertuin
De speeltuin
1 2 3 4

Klik op een foto voor een vergroting. Ander gewas? Zoek in het Register.

Omstreeks 1876 werd in Frankrijk voor het eerst een tot dan toe onbekende, op een braam lijkende struik ingevoerd uit het oosten van Azië, die de naam Japanse wijnbes kreeg. De soort komt voor op kapvlakten en open plekken in bossen, maar wordt ook door particulieren aangeplant als cultuurplant. De Japanse wijnbes kan zich zelf bestuiven, maar insectenbestuiving, met name honingbijen en hommels, bevordert de vruchtzetting.


Alle families?
Familie: Rozen (Rosaceae)
Geslacht: Braam
Soort: Rubus phoenicolasius
Wortel: Elk jaar worden nieuwe stengels uit wortelopslag gevormd.
Stengel/Tak: Aan de stengels en de bladstelen zitten naast zeer veel roodbruine klierhaartjes ook stekels, die bij aanraking in de huid achter kunnen blijven. De twijgen zijn lichtgroen, maar verkleuren later rood. Alleen de tweejarige stengels dragen vrucht, waarna deze afsterven.
Blad: De bladeren zijn aan de bovenzijde lichtgroen en aan de onderzijde grijs.
Bloei:

Bloem:
Meer van dezelfde kleur?
Eind mei tot eind juni.

Vrucht: Vele vruchtjes en is een verzamelsteenvrucht. In tegenstelling tot de braam laat de Japanse wijnbes evenals de framboos makkelijk los van de bloembodem. Na de bloei sluiten de kelkslippen zich over de vrucht, maar zodra de vrucht gaat kleuren, wijken ze terug. De vruchten rijpen eind juni tot half augustus.
Hoogte/Lengte:
Meer van dezelfde hoogte?
± <300 cm.
Bodem:
Meer onder dezelfde omstandigheden?
Verklaring van gebruikte afkortingen/symbolen bij zon/water.
Grondsoort: Humeus en kalkrijk.
Lokken: Deze plant lokt en/of is vatbaar voor De Japanse wijnbes is weinig gevoelig voor ziekten.
Gebruik: Van de Japanse wijnbes worden alleen de vruchten gebruikt. De vruchten hebben een wat flauwe, frisse, zoetzure smaak, zijn donkerrood gekleurd en voelen wat kleverig aan. Hoe donkerder de kleur des te meer smaak ze krijgen. Ze kunnen alleen of vermengd met yoghurt of vla gegeten worden. Gelei van Japanse wijnbessen blijft vloeibaar en is zeer geschikt als vruchtensiroop over toetjes. De vruchten kunnen worden ingevroren voor later in compotes en bowl. Ook kan er jam van gemaakt worden, maar de smaak is flauw. Daarom is het aan te bevelen om aalbessen voor de smaak toe te voegen. De bloeiwijze met vruchten wordt ook in bloemstukjes verwerkt.
FAQ: Vragen en/of antwoorden over de Japanse wijnbes?
Maan(d) Werk KK KT LT VW ZD PA RA
11-4 Verzorgen:
In de winter worden de afgedragen stengels verwijderd. In het vroege voorjaar worden de nieuwe stengels aangebonden en tot 1,8 m teruggesnoeid. Er worden acht tot tien stengels per meter aangehouden. De rest van de stengels wordt weggesnoeid.
4 Zie vermeerderwijze.
Zodra de stengels met de top de grond raken treedt er beworteling van de stengeltop op. In het vroege voorjaar kunnen deze bewortelde toppen gebruikt worden voor nieuwe aanplant. Daarnaast kan de Japanse wijnbes vegetatief worden vermeerderd door wortelstekken. Vermeerdering door zaad is ook mogelijk, maar dan gaan wel de eigenschappen van de moederplant verloren. In de wijde omgeving van de Japanse wijnbes kan opslag uit door vogels meegevoerd zaad voorkomen, die echter waardeloos zijn voor nieuwe aanplant.
Afleggen
Wikipedia
Meer afbeeldingen over dit onderwerp vindt u in Categorie Rubus phoenicolasius op Wikimedia Commons
Wikipedia
Wikipedia heeft een encyclopedisch artikel over Japanse wijnbes


Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.